آخرین نغمه نگاهی نو به داستان زندگی “حتّه”

عارف خصافی :داستان روائی *حته* به قلم دکتر کربلایی اثری ماندگار در حوزه محلی عرب خوزستان است.اثری در قالب داستان با زبان اجتماعی ساده نوشته شده است.او داستان را بر حسب شنیدن، توانسته است تصور کند و به تخیل ببرد.

داستانی است از مکتب کلاسیک معاصر است با نگاه واقع بینانه نگاشته و سعی در نزدیک کردن داستان به واقعیت آن زمان کرده است و خوشبختانه توانسته با چنین اثری بسیار نزدیک شود که با داستان های دیگرِ شفاهی، متفاوت می باشد

در درون داستان ، نگاه جدید یافت می شود.نگاهی که بدور از حماسه احساساتی می باشد.ادبیات و علی الخصوص داستان، هر چند نمی تواند تاریخ نگارانه باشد اما می توان آنرا مستند و تاکید بر رخدادهای تاریخی دانست.داستان حته یک داستان کلاسیک با محتوای واقع گرایی یا رئالیسم می باشد.

حته توانست خود را در قلم های *تفاخر گونه و حماسی* نمایان کند.اما آقای کربلایی با کمرنگ کردن حماسه و تفاخر با هدف معین در ادبیات مقاومت، در برابر ظلم و ستم رژیم آن زمان بر علیه کشاورزان بنویسد.

داستان روایتی دکتر کربلائی، بعضاً بصورت گزارش در قالب یک داستان با ارائه تصاویری گذرا دیده می شود و از صنایع ادبی چون تشبیه و تصویر برداری در آن کمتر یافت می شود.نویسنده می توانست بر صحنه ها توقف کند تا بر روی پرده بکشاند و مخاطبین را بیشتر در آن نگه دارد.

ایشان توانسته است با ارائه ارکان و شخصیت های واقعی یک داستانِ روایی، که بی شک، ذکر آنها توسط افراد محیط پیرامون حته دشوار می باشد نیز بخوبی جمع کند.تصویر پردازی گذرای این داستان ، بطوری که به روایت پردازی شفاهی نزدیک می باشد به یکی از عواملی که مخاطبین را گسترش می دهد نیز تبدیل کرد.

اگر به قسمت *زندان زند* بیشتر تامل کنیم این را به وضوح خواهیم دید.نویسنده زحمات فراوانی برای تایید یک رخداد تاریخی کشیده و این اثر را به ثبت رساند.و از سوی دیگر ساده نویسی در این *قصه* باعث می شود تا سن مخاطب را گسترش دهد و دایره را وسعت نماید.