آیا من مسلمانم؟

مجید عبودی :« مَنْ أَصْبَحَ لَا یَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا یُنَادِی یَا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِم‏».امام صادق (ع): رسول خدا (ص) فرمود: کسی که صبح کند و اهمیتی به کارهای مسلمانان ندهد او از آنان نیست و کسی که صدای مردی بشنود که فریاد کمک خواهی از مسلمانان را سر دهد و پاسخش را ندهد مسلمان نیست.یواش، یواش به رسم گردش ایام داریم به ماه مبارک رمضان می رسیم. ماهی که به ماه ضیافت خدا و ماه بندگی شهرت دارد.

برای من اما ماه رمضان، ماه تشنگی و گرسنگی است. آب خوردن اگر چه سهل ترین کار جهان است، اما تشنگی پردردترین امتحان الهی است. این امتحان وقتی دردناک تر می شود که در میان دو رود کرخه و کارون باشی و دستت از برداشتن آب کوتاه باشد و زندگی خود را در سراشیبی سقوط ببینی، در این میان خوب که بنگری خود را در محاصره به اصطلاح مسلمانانی می یابی که عبادت را تنها به نماز خواندن و روزه گرفتن می دانند و بعضاً بحدّی در غفلت و نادانی و خودخواهی فرو رفته‌اند که نه فقط نسبت به گرسنگی، تشنگی و بیماری مسلمانان بی توجه هستند که خود اسباب فقر و فلاکت اطرافیان را خواسته یا ناخواسته تشدید می کنند.
.
آری برای من که سالهاست مرگ خاموش کشاورزان یتیم، مظلوم، فقیر و ناامید روستاهای بخش گمبوعه را بدلیل سوء مدیریت منابع آب کشاورزی، بی توجهی مسئولان محلی و سکوت مردم از نزدیک دیده ام، ماه رمضان غیر از ماه تشنگی و گرسنگی نیست و هیچ عذابی را بالاتر از گرسنه، تشنه و زنده نگه داشتن یک انسان نمی بینم.*حالا که ماه رمضان دارد بر ما وارد می شود و روزه بر مسلمانان واقعی واجب می گردد، فراموش نکنیم این ماه آداب و روزه فلسفه ای دارد.آن طور که امام جعفر صادق (ع) در پاسخ به سوالی درباره علت و فلسفه روزه می پرسد، می فرماید:*« إِنَّمَا فَرَضَ اَللَّهُ اَلصِّیَامَ لِیَسْتَوِیَ بِهِ اَلْغَنِیُّ وَ اَلْفَقِیرُ وَ ذَلِکَ أَنَّ اَلْغَنِیَّ لَمْ یَکُنْ لِیَجِدَ مَسَّ اَلْجُوعِ فَیَرْحَمَ اَلْفَقِیرَ [لِأَنَّ اَلْغَنِیَّ کُلَّمَا أَرَادَ شَیْئاً قَدَرَ عَلَیْهِ] فَأَرَادَ اَللَّهُ أَنْ [یُسَوِّیَ بَیْنَ خَلْقِهِ وَ أَنْ] یُذِیقَ اَلْغَنِیَّ مَسَّ اَلْجُوعِ لِیَرِقَّ عَلَى اَلضَّعِیفِ وَ یَرْحَمَ اَلْجَائِعَ.

براستی خداوند روزه را واجب کرده تا به وسیله آن بین اغنیا و فقرا مساوات و برابری وجود آید، و این برای آن است که ثروتمندانی که هرگز درد گرسنگی را احساس نکرده‌اند، به فقرا ترحم نمایند. زیرا اغنیا هر گاه (خوردن و آشامیدنی را) اراده نمودند (و هوس هر نوع مأکولات و مشروبات کردند) برایشان میسر است، پس خداوند تبارک و تعالی (روزه را واجب نمود) که بین بندگانش از فقیر و غنی، برابری به وجود آورد، و این که سرمایه داران مسلمان درد گرسنگی را لمس نمایند، تا بر ضعفاء رقّت آورند، و بر گرسنگان عالم ترحم نمایند.در آخر وقتی با گذشت سالها می بینیم که اغنیا روز به روز حریص تر، متولیان روز به روز مطیع تر و کشاورزان روز به روز مفلوک تر می شود، آیا وقت آن نرسیده مسلمان بودن خود را دوباره مرور کنیم؟