فرجام فرش قرمز برای پیمانکار اصفهانی : بیکاری ۱۲۰کارگر اهوازی و تعطیلی کارخانه پسماند

از زمان تاسیس کارخانه پردازش پسماند اهواز تا قبل از روی کار آمدن امینی، ۱۲۰کارگر وعمدتا زنان بی سرپرست در این کارخانه مشغول فعالیت بودند. کارگرانی که در شرایط بسیار سخت برای تامین هزینه زندگی فرزندان خویش مجبور بودند دست در زباله ببرند تا دستشان جلوی کسی دراز نشود.بانوانی که در روزهای شیوع بیماری کرونا علیرغم خطر ابتلا به بیماری، در این کارخانه ماندند و با به خطر انداختن سلامتی شان، سلامت همشهریان خود را تامین کردند و بمانند پرستاران و پرسنل درمان، فداکارانه در کنار مردم ایستادند. پس از عبور از بحران کرونا سازمان پسماند با هزینه ۵۰ میلیارد ریالی کارخانه را توسط یک پیمانکار اصفهانی تعمیر و راه اندازی مجدد کرد و با همان پیمانکار اصفهانی برای بهره برداری قرارداد بست. در کمال تاسف و ناباوری پیمانکار اصفهانی قریب به ۹۰ کارگری که از سالیان گذشته در این کارخانه بودند را مشغول به کار نکرد. علیرغم امتیازات فراوانی که نصیب این پیمانکار اصفهانی گشت، شرایط کاری را برای کارگرانی که بکارگیری شدند سخت و طاقت فرسا نمود و این زنان سرپرست خانواده روزانه ۱۰ ساعت پای نوار نقاله های زباله های شهر میاستند تا با حقوق ناچیز زندگی شرافتمند خود را ادامه دهند . در این میان کارگرانی که به شرایط کاری و یا نحوه مدیریت عوامل شرکت اصفهانی معترض می شدند ، کار خود را از دست میدادند .اولین گروه از این کارگران در روستای مظفریه ساکن بودند و برای آنکه به موقع بر سرکار حاضر باشند همه روز ساعت ۵ صبح بیدار میشدند و پس از گذراندن مسافت ۵۰ کیلیومتر به کارخانه پسماند می رسیدند. با یک اتفاق ساده در محیط کار، پیمانکار کارخانه با آنان تسویه حساب و همگی را خانه نشین کرد. گروه دیگر سه کارگر مرد بودند که به شرایط کاری معترض شدند و خواهان حقوق اولیه کارگران در محیط کار شدند که بلافاصله توسط این شرکت عدم نیازشان اعلام شد. نکته دیگری که در خصوص عملکرد شهرداری و بویژه سازمان مدیریت پسماند میتوان به چالش کشید این است که با وجود هزینه های میلیاردی تعمیرات و تبلیغات پر سرو صدا ، کارخانه پردازش طی یکسال گذشته بارها تعطیل شد و در لحظه نگارش این گزارش نیز تعطیل می باشد و خانواده کارگران بی پناه کارخانه پردازش زباله های اهواز چشم براه تصمیم و کرم پیمانکار اصفهانی برای راه اندازی آن هستند.
در میان این فشارها و مشقتی که بر کارگران تهیدست اهوازی تحمیل می شود سکوت و بی تفاوتی سازمان مدیریت پسماند قابل توجه و سوال برانگیز است و این شائبه که برای راضی نگه داشتن تیم اصفهانی، چشم و گوش هایشان را بر روی واقعیت ها بسته اند را بوجود آورده است .در واقع مدیران سازمان پسماند فرش قرمزی که قبلا برای پیمانکار اصفهانی پهن کرده بودند را جارو می زنند تا لحافشان توسط مردان دیار نصف جهان سوزانده نشود. جارویی که به قیمت از دست دادن نان و خالی شدن سفره ۱۲۰ کارگر مظلوم و نیازمند اهوازی انجامید.