حکایت آنکه گفت می توانیم و می شود!

چرا نمی شود؟خدا مرگش بدهد هر کس می گوید نمی شود، احمدی نژاد گفت می شود و شد، گفت دکل غیب شود و شد، گفت می توانیم و کرد، گفت تورم را معکوس می کنیم و شد.گفت می توانیم و دیدیم که می توانیم با شوربا گذران عمر کنیم، می توانیم در فقدان دارو زنده بمانیم، می توانیم صبح با یک ارز نان را بخریم و عصر با یک ارز دیگر، می توانیم رای مان را به هر کسی بدهیم و می توانند برای هر کسی رای مان را بخوانند.
حاج باقر انگار نمی داند که ما از سال ۸۴ بود که فهمیدیم ما خیلی هم می توانیم، اصلا کار نشد ندارد، سازمان ملل هی به چیز دانش قطعنامه بست و جلوی ما می توانیم را نگرفت، شرکتها را تحریم کرد و ما باز هم می توانیم، بانکها را به تب و لرز انداخت و دید ما می توانیم، هر تحریمی که کرد حتی تحریم بانک مرکزی هم باعث شد نشان دهیم که می توانیم، راستش کار هر ملتی نیست اینقدر می توانیم را تحمل کنند، قبلا یک رییس جمهور را هشت سال تحمل کردیم که می خواست در زیرزمین خانه دانش آموزی، انرژی هسته ای تولید کند حالا هم اشکالی ندارد، یک معجزه هزاره سوم دیگر را می توانیم باز هم از سر بگذرانیم بخصوص که ایشان از همین اوان نخست نشان داد که می توانیم، می توانیم از سطل های زباله، انرژی بگیریم و …

فقط ما مردم صبور و همیشه در صحنه یک خواهش داریم، به معجزات ریاست جمهوری رفیق هزاره سوم که توانست یک دکل نفتی را غیب کند، کاری نداشته باشید و از خودتان اندکی ذوق نشان بدهید، مطمئنا شما می توانید این رکورد را جا به جا کنید، برای تمرین مثلا کوه دماوند را غیب کنید و به جایش ویلاهای مجهز به استخر و سونا و سونیا و … به این مردم همیشه در صحنه هدیه دهید، آنوقت همزمان دو رکورد را شکسته اید و معجزه غیب کردن دکل را خز می کنید و مسکن مهر را نیز به زباله دان تاریخ می سپارید، البته حواستان باشد از این زباله دان برق حاصل نمی شود اما بسیاری چهره های دیگری که می گفتند می توانیم را در خود جای داد.سرتان سلامت سرهنگ.

غلامرضا جعفری