در سرزمین وحی- ۲

قاسم مزرعه : طبق قرار قبلی می بایست که ساعت نه شب پرواز ما به مقصد مدینه صورت می گرفت اما صبح همان روز خبر تعویق آن به ساعت دوازده شب را اطلاع دادند. دوازده هم که هیچ، هواپیما ساعت دو نیمه شب از اهواز بلند شد تا پس از صد و بیست دقیقه در فرودگاه مدینه فرود آید. بعدها که با چند کاروان دیگر هم صحبت شدیم ظاهرا چنین مشکلی نیز داشتند، مثلا کاروان شبستر نه تاخیر بلکه با نیم ساعت تاجیل پرواز کرده بودند، با این حال مسافران از این که سالم از این گونه هواپیمای هما پیاده می شدند خدا را شاکر بودند.

هتلی که در آن مستقر شدیم « منازل الحسن» نام داشت، هتل چند طبقه ای مرتفعی که نظر به نزدیکی اش به مسجد النبی ص همیشه محل اتراق زائران و حجاج بوده و هست.کلان شهر مدینه و بویژه مناطق نزدیک به مسجد النبی ص مملو از آسمان خراش های بلندِ مرتفع و بسیار شیک و حداقل ده طبقه ای با اتاق های متعدد بودند.
ساختمان های کاملا نزدیک و روبروی المسجد النبوی الشریف نه در قالب هتلی و سکنی بلکه مراکز تجاری بزرگ و مجموعه مغازه هایی متنوع بودند. « مرکز بن داود» و « مرکز طیبه التجاری» از آن جمله مراکز تجاری زنجیره ای هستند که شاخه هایی در دیگر شهرهای مملکت سعودی هم دارند. نام اخیر یعنی طیبه عنوان و نامی است که بر سر درب بسیاری مغازه ها و مراکز شهر مدینه دیده می شود که خود یکی از حدود صد نامی است که شهر مدینه امروزی در طول تاریخ به خود دیده است. گفته می شود که در فرهنگ عرب کثرت نام ها و القاب و عناوین برای یک شئ یا پدیده اشاره به اهمیت آن چیز دارد، همان طور که برای شیر و شمشیر نیز همچون مدینه ده ها اسم و لقب آمده است.

ادامه دارد…