شوراي شهر اهواز و نارضايتي مردم! / سید حسین موسوی

این نوشته ها که تنها شمهء كوچكي از ناکارآمدی شوراهای شهر است ، شايد موجبات بر افروخته شدن و ناراحتی برخی اعضاء شوراهای شهر می گردد . لکن باید واقعیت را بپذیرند و بدانند که برخي مردم در مورد این نهاد قانون گذاری محلی چه می گویند و چگونه می اندیشند، اگر شورايان اعتقاد دارند که برای مردم آمده اند، پس شاید این اقدام جرقه ای باشد برای سازوکار جدید شورا در تغير رويه عمل و خروج از این بن بست بی اعتمادی. البته هستند تعداد قابل توجهی از اعضاء صادق، دلسوز، خدوم و شریف در شوراهای اسلامی شهرها که آنها نیز از شرایط حاکم بر شوراو وضع موجود ناراضی بوده و علت حضورشان در شورا تنها برای اصلاح رویه، توجه به بُعد نظارتی به جای دخالت در اجرا و مواردی از این دست میباشد اما بنا به دلایلی این مهم برایشان میسر نگردیده و خود نیز نگران و ناراحت و حتی پشیمان هستند.

واقعیت را نمی توان کتمان کرد.مردم شهر وقتی می بینند که هنگام انتخابات شوراهای ، عده ای وارد عرصه شده هزینه های آنچنانی می کنند، وقتی می بینند برای رسیدن به عضویت در شوراها علیه یکدیگر دست به هر اقدامي اقدامی میزنند ، وقتی می بینند در آن مقطع،(دوره انتخابات وبعد از ان) بازار غیبت و تهمت و افترا در خیلی جاها رواج پیدا میکند. این سئوال ها در ذهنشان نقش می بندد که پروردگاراچقدر انسان عاشق و شیفته خدمت؟ و بلافاصله سئوال دیگر اینکه این هزینه ها از کجا می آید؟! چه کسی آنرا تأمین می کند؟! راستی اگر این همه شوق و ذوق برای خدمت است و قرار است شوراي شهر تسهیل کننده امور باشند. پس چرا این همه مشکل وجوددارد.

اما وقتي به قانون تشكيل شورا هاي شهر نگاهي بكنيم وقوانيني را كه قانون گذار جهت شوراها در نظر گرفته خروج شورا ها از ريل قانون به صورت بسيار روشن نمايان ميشود متوجه ميشويمدغدغه و ناامیدی مردم دور از واقعیت نیست، متأسفانه شوراها از هدف اصلی و قانونی خود فاصله گرفته اند،تجارب سه دوره قبل وورود به سال سوم دوره چهارم حاکی از آن است که برخي از شوراهای اسلامی شهرمتاسفانه به جای مثبت بودن به ضعف تبدیل شده اند مي توان از جمله دلایل آن به موارد زیر اشاره کرد:

١-سرگردانی مردم بین شورا و شهرداری،
٢-عضو شورا بشدت در امور اجرایی، جزیی و مدیریتی شهرداری دخالت می کنند،در صورت عدم تامین خواسته آنان کارهای اجرایی به انحاء مختلف مختل می شود، وموجبات درگیری در مجموعه مدیریت شهری را فراهم می سازد
٣- شوراها نظارتی هستند یا اجرایی؟
٤-آیا از قدرت خود سوء استفاده می کنند یا خیر؟
٥-آیا در جذب نیرو برای دستگاههای تحت امر رعایت عدالت را میکنند یا خیر؟ ٦-آیا بذل و بخشش آنان از جیب خودشان است؟
٧-آیا آنان متخصص در زمینه هایی که نظر می دهند هستند؟
٨- آیا در صورت عدم تمکین مدیران مرتبط دستگاههای اجرایی از خواسته های شورا ؛ می توان امیدوار به ادامه خدمت مدیران بود یا حذف می شوند؟
٩- چند درصد از بستگان و دوستان نزدیکان آنان استخدام و مدیر می شوند؟
١٠- اياحضور اعضاء شورای شهر در کمیسیون های مختلف ماده صد، و کمیسیون های معاملات چگونه است؟ بر حسب جایگاه قانونی نظارتی است یا بر حسب تقسیم کار بین خودشان؟
١١-ايا اعضاي شوراي شهر از مديران ومتخصصان (موجود درشهرداري)كه در زمينه هاي مختلف وجود دارند مشاوره ميگيرند؟ یا آنکه نیاز به چنین مشاورانی منتفی است؟

در پایان متذکر میشویم که هدف از طرح این قبیل پرسشها چیزی جز لزوم شفاف سازی نیست. امیدوارم سوالات اینجانب که جزیی از سوالات متعدد شهروندان است بدون پاسخ باقی نماند و شورائیان از باب وظیفه و در راستای پاسخگو بودن وکیل در برابر موکل از کنار پرسشهای مطروحه عبور نکنند.

سيدحسين موسوي