دفتر مجد آیندگان

عبدالامام حمیدی : موفقیت خانم ریحانه باوی در کسب مدارج علمی و مراتب عالی، رخدادی خجسته‌ و در خور تحسین و تبریک است! تهنیت خاص به خانواده‌ی فرهیخته و در راس آن برادر ارجمندم جناب آقای عبدالکریم باوی پدر و معلم گرامی فرزندان دیارمان و همسر مکرمه‌ی ایشان که خود استحقاق احترام ویژه دارند.

بی شک ریحانه‌ی ملاثانی اولین پیشتاز مصاف علمی شهرستان ما نیست و قطعاً در آینده‌ی نزدیک نرگس‌ها، نیلوفرها، یاس، مریم و بنفشه‌های این اقلیم، طراوت ابهت را در باغ عزت چنان ماندنی خواهند کرد که هر مردی تمنا کند عمر را به بهارِ سربلندی دخترانش بسپارد و حال خوش روزگارش را در میان دشت‌هایی که گلها، همه نام مونث‌ را به عاریت گرفته‌اند بگذراند!

امروز نام و چهره‌ی خانم “ریحانه باوی” مانند سایر شایستگان شهرمان در قاب‌ افتخارات این بوم جای گرفت و یک صفحه‌ از دفتر مجد آیندگان را به نیکی زینت بخشید! سلامتی، خوشبختی و حسن عاقبت ایشان را از خداوند مسالت می‌نمایم.

استاد و برادر فرهیخته‌ام جناب آقای منصوری
از زمان بعثت “رحمه للعالمین” گَرد رسوب کرده‌‌ی “وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِٱلۡأُنثَىٰ ظَلَّ وَجۡهُهُ مُسۡوَدࣰّا وَهُوَ کَظِیمࣱ” ۱ تا قرن‌ها بر پوست کرگدنی عصبیت نشسته بود و تا پیش از بعثت تجددی امام خمینی رحمت الله علیه، مثال حضرات فاطمه و زینب سلام الله علیهما با توجیه استثناء پنداری، بر طاقچه‌های تقدّس و قسم مهجور مانده بود…
انقلاب اسلامی این برکت را در پی آورد و فضایی مناسب و در خور آفرید تا دختران – شهر ما و مانند آن – که صرفاً تا دو یا سه پایه و نهایتا پنجم ابتدایی و در حد رفع بی‌ سوادی مشغول می‌شدند و سپس از ادامه تحصیل محروم می‌گشتند به منزلتی رسیدند و به آن جایگاه شریف عامل به فریضه‌ی تعلیم و تعلم “طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَهٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَهٍ” ۲ دسترسی یافتند.

ابراز احساس مثبت نسبت به پویندگان کمال یا تقدیر و گرامی‌داشت آنان زیبنده است ولی معرفی معادنی که ممکن است متضمن ثروت معنوی و شاید مادی فراتر از یک شهر و استان و احتمالا در امتداد نسل‌ها باشد خود، کاری بسیار با ارزش‌ است.
خودم این بهجت و احساس مباهات را مدیون ابتکار عمل مومنانه و مسولانه‌ی حضرتعالی می‌دانم که باید به شما برای این مورد و نمونه‌های مشابه در عرصه‌های ظاهراً متفاوت اما همه از جنس ابتکار، خلاقیت، جهش علمی، کارآفرینی ووو می‌باشند دست‌مریزاد و ماجور باشید باید گفت.

پی نوشت :

۱٫ آیه ۵۸ سوره النحل
۲٫ تنبیه الخواطر: ۲/۱۷۶٫