وقتی گُل ها تنگـی نفس می گیرند

دکتر فاضل خمیسی : از دیروز(۱۴۰۲/۶/۲۸) تا امروز فقط در محدوده ی یک شهرستان ۶ نفر بر اثر نزاع کُشته می شوند،از آمار مجروحان رقمی اعلام نشده است، آماری که بیشتر میدان جنگ را به خاطر می آورد.

همین چند روز پیش در مراسم عزاداری نیز یک شاعر با فشنگ جنگی جانش را از دست میدهد.موعظه و بیانیه های شیوخ و تهدیدات مراکز نظامی هم کارساز نبوده اند، گویا جهان در حال پیشرفت و ما در حال پسترفتیم!

این وسط می ماند «بی گناهان محکومی» که هر آن ممکن است ، شعله ی این آتش عصبیت و نادانی دامن آنها را بگیرد. «ساکنانی» که مجبورند با عده ای با بیماری پنهان از جنون و غیر قابل مهار همشهری یا هم محله ای شوند.
حالا که از شیخ و ملا و سرهنگ کاری برنمی آید، برای حل این معضل حتماً باید به سراغ روانشناس و جامعه شناس و اقتصاددان رفت ، گروهی که تاکنون نسخه های عالمانه ی آنان مورد توجه قرار نگرفته و کمترین توجه به آنها نشده است!

نصیحت و موعظه اگر هم کارکردی داشته باشند اثر بخشی آن کوتاه مدت و فراگیر نبوده بلکه نوعی واقعیت گریزی از درمان اساسی این ناهنجاری هاست.آمار جنایت و مرگ در خوزستان در کنار سایر مشکلات ساختاری نشان میدهد که باید چاره ای اساسی اندیشید.برنامه های آرزویی و عدم شناخت گرایی و تکیه بر شعار نه تنها معضل را حل نمی کند بلکه بر پیچیدگی اش می افزاید!

جهت اطلاع ،بسیاری از کسانی که بدنبال هجرت از استان هستند، از این همه ناامنی در استان خسته شده اند، آب و هوا بهانه است..