در سرزمین وحی – ۱

قاسم مزرعه :تصمیم داشتم تا در طول سفرم به سرزمین وحی، گزارش هایی روزانه از مشاهداتم را ثبت و منتشر کنم لیکن گویا برای آن کس که به قصد حج خانه خدا آمده، نوشتن هم کار چندان آسانی نیست چرا که در واقع وقت و فرصتی برای نوشتن و مستند سازی نمی ماند.
خرید و گردش روزانه بازار و تماس های خانواده و فامیل به کنار، اما علقه دینی فرد دل مشغولی بزرگ و لاینفک زایر در این روزهاست.
به دور از مبالغه اما گویا احساسی عجیب انسان را احاطه می کند که از فرصت محدود ایام حج نهایت استفاده را ببرد، چه بسا که شاید تکرار دیگری نیابد بویژه آن که در المدینه و چند قدمی مسجد نبوی شریف و قبر مبارک رسول الله ص هستیم.
پس نمازگزاری واجب و مستحب در این مسجد مبارک و ادعیه و قرآن خوانی کار روزانه و عاشقانه فرد می شود با این استدلال که فقط این پنج روز فرصت (دوشنبه تا جمعه) هست و « مگر این پنج روزه»[۱] پس بگذار فیض ببریم و « پله پله تا ملاقات خدا»[۲] رویم.

میان نوشتن و عبادت کردن سرگردان می مانم و حتی یادآوردن گفت و گوی محمود دولت آبادی با احمد محمود هم چندان سیراب و قانعم نمی کند که نوشتن را عبادت نیز گفته اند، آنجا که احمد محمود در بستر بیماری و مرگ از دولت آبادی می خواهد تا در واپسین لحظات زندگی برایش از دین بگویند و دولت آبادی می گوید: « شما یک عمر می نوشتید، پس یک عمر هم عبادت می کردید.»[۳]

در این گفته و استدلال همچنان مردد می مانم و با خودم می گویم اگر لورنس [۴] و کوین یانگ[۵] و تسیجر [۶] و آرچیبالد[۷]، فقط به قصد نوشتن به عربستان سعودی آمده بودند و نه زیارت، اما جلال آل احمد که هر دو بهره را برد آن گاه که هم حج رفت و هم « خسی در میقات» را نوشت پس بگذار تا این سفر نیز برایم هم فال باشد هم تماشا…
……………………
۱- عنوان کتابی است اثر ناصر پورپیرار

۲- عنوان کتابی است اثر عبدالحسین زرین کوب

۳- از کتاب مذهب گریزی در ادبیات معاصر فارسی

۴- جاسوس انگلیسی و نویسنده کتاب هفت رکن حکمت

۵- نویسنده کتاب بازگشت به هور

۶- نویسنده کتاب شن های عرب

۷- آرچیبالد روزولت جاسوس آمریکایی و نویسنده کتاب شوق آموختن