اعتدال در رفتار، کردار و گفتار / غریب واحدی پور

دهه شصت دانش آموز رشته ریاضی دبیرستان بودم، معلم ریاضی در خاتمه برگه های امتحان شعارهای تند و تیزی مانند،”درود بر رزمندگان اسلام”، “مرگ بر صدامیان کافر” و غیره می نوشت.اگرچه در آن سال هاآحاد ملت از طریق این شعارها احساس تحسین نسبت به فرزندان رزمنده و جان برکف میهن و احساس تنفر نسبت به دشمن متجاوز را در هر و کوی برزنی از خود بروزمی دادند، اما نگاشتن آنها در زیر برگه های امتحان ریاضی توجیه پذیر نبود،تا هنگامی که پس از مدتی معلم مذکور بعلت همدستی با گروهک منافقین تحت تعقیب قرار گرفت.

دهه هفتاد هم در خوابگاه دانشجویی بر روی دیوار کنار تخت یکی از هم اتاقی ها فردی شعار”مرگ بر منافق” را نوشته بود،آن دانشجو که خیلی جوان هم نبود،ضمن اینکه با خطی بسیار روشن و برجسته تر کنار آن جمله چند مرتبه نوشته بود، “… بیش باد.” وبا ادبیات خاصی نیزکلی بد و بیراه به منافقین گفتند.باز هم حساسیت بیش از اندازه آن دوست دانشجو قابل توجیه نبود، تا اینکه فهمیدم، نامبرده از پاکسازی های انقلاب فرهنگی بعلت سابقه همکاری با مجاهدین خلق بوده است.در دولت های نهم و دهم هم فردی از معاونان رئیس جمهور سابق تعریف و تمجید های خارق العاده ای نسبت به رئیس جمهور داشتند که عاقبت با اتهامات مالی سر از زندان اوین درآوردند.در زندگی ازاین نوع حکایت ها فراوان شاهد بوده و هستم.که از این مثنوی هفتاد من کاغذ به همین سه مورد از گذشته بسنده کردم. ولی اکنون در در دولت تدبیر و امید هم؛

_معاون استانداری بطور مرتب شوق ابراز احساساتش برای جناب استاندار گل می کند و با نوشتن و یا ایراد خطابه در جلسات بی مناسبت و یا با مناسبت از فضایل و مناقب رئیس خود می گوید.

_مدیر عامل یکی از سازمان های بزرگ صنعتی با قدمت بیش از یک قرنی در نامه ای سرگشاده به نماینده مجلسی که از قضا در بندی از آن او را متهم به اغراق در خصوص تخصص یکی از مدیران خارج شده از سازمان کرده بود، در چند بند از این نامه هم خودش وزیرش را بطرزی نامعمول دانشمند خطاب می کند.

با این اوصاف، بدون از قصد متهم کردن کارگزاران موصوف و آرزوی اینکه قوه شهودم که ناشی از تجارب زندگی است، در مورد علل توسل چنین مقاماتی به اینگونه ادبیات اشتباه کند، ذکر این نکته را لازم می‌دانم که حفظ متانت و اعتدال در گفتار همانند رفتار از حداقل مشخصه های کسانی است که در دولت اعتدال جایگاهای حقوقی ویژه ای دارند. .زیرا افراط در هیچ زمینه ای پسندیده نیست.با آن امید که دولتمردان ما همواره  دارای  اعتدال  دررفتار، گفتار و کردار  باشند