نخبگان و لزوم هم افزایی / حامد طرفی نژاد

چندی است که صداهای موافق و مخالف استاندار از اطراف و اکناف استان به گوش می رسد و هر طیفی از زاویه نگاه خویش وارد بحث می شود.عده ای می گویند که استاندار با کوله باری از تجربه و داشته های بی هزینه آمده که به این مردم نجیب خدمت کند و عده ای هم ایشان را به حذف قومیتی شاخص و تاثیرگذار در تحولات اجتماعی و سیاسی استان متهم می کنند و همراهی با ایشان را در صورت تدوام این تنگ نظری به صرف و صلاح خویش نمی بینند و در این بین حداقل اگر خود را در چرخه قدرت و تصمیم سازی و اجراء که همان تصدی و اشراف بر بعضی ادارات دولتی باشد نمی بینند لااقل با عدم همراهی این تیم مدیریتی به نامبارکی و تمامیت خواهی آن مهر تایید بنگارند و در این بازی که به امید دو سر برد ورود کرده بودند تن به یک بازی برد -باخت داده اند باخت از این جهت که موفق نشدند استاندار را به این باور برسانند که حداقل مناصب دولتی را در اختیار همزبانان و هم قومیتی های خویش بگمارد و برد از این جهت که با عدم همراهی شان عاقبت بخیری را نصیب خود نمایند تا در نگاه پایگاه مردمی شان و مردمی که به ایشان احترام می گذارند اعلام نمایند که با عدم همراهی شان خط بطلانی بر این روند نامیمون می نگارند.

حالا جان سخن در این است که عده ای از دوستان در روزهای گذشته با نگاه حذفی و نفی یکدیگر وارد بحثی عقیم شدند و با تبادل اتهامات و افترائات به همدیگر بذر یاس و ناامیدی را در دلها کاشتند.و به جای اینکه سعی بر التیام زخمها بگمارند به خود زنی و زخم زدند به همدیگر روی آوردند. دوستان و برادران گرامی آیا نیاز امروز ما به کرسی نشاندن حرف و ایده خودمان است یا تقویت یک هدف مشترک.هدفی که با اتحاد و یکپارچگی صدای رسای مظلویت مان را فریاد خواهد زد.صدای که همه دلسوختگان امید به تداومش دارند تا محجور و خانه نشین نشود.برادران گرامی زخم ها و بی مهری های روزگار مجال نفی همدیگر را از ما سلب نموده است و می باید برای اعتلای کلمه حق دست در دست هم نهیم و مهر و محبت به همدیگر را در خود تقویت نماییم .می باید دست افتاده ای را بگیریم دستی که بدون هیچ وعده و وعیدی مایل به رساندن صدای حق به مسولین و متولیان امر است و این دست می تواند دست هر کدام از ما باشد.ما باید با هم افزایی و تشریک مساعی صفوف خود را به هم فشرده تر نماییم و وجوه مشترک را در بین خود تقویت نموده و به هم نزدیک تر نماییم