در فضیلت مدارا و دوستی‌ ورزی!

حسن دادخواه : برای آشنایی با امتیازات مدارا با دیگران و دوستی ‌ورزی نسبت به پیرامونیان، نیازی به مانند آوری از فرهنگ و ادب ایرانیان و دیگر ملل و نحل و ادیان نیست. تجربه مدارا و دوستی‌ورزی در حوزه فردی و جمعی و در همه سطوح مدیریتی، خیرات و خوبی ها و دستاوردهای این صفت نیکو را در کوتاه‌ترین زمان نشان خواهد داد.
در نسبت میان حاکمان و شهروندان، بی گمان هیچ نوع از ارتباط دو سویه جز ارتباط بر پایه مدارا و دوستی ورزی به نتیجه مثبت برای هر دو سو نمی انجامد. دوباره تاکید می کنم که برای احساس این فضیلت، نیازی به مانند آوری از متون حکمت‌آمیز و سخنان پند و اندرز از حکیمان و عارفان سراسر تاریخ کشورمان نیست بلکه تجربه روزانه نشان می دهد که ستیز و خیره سری و لجبازی با پیرامونیان و شهروندان، جز زیان جبران ناپذیر در برقراری ارتباط دو سویه، دستاوردی ندارد.
بدترین حالت از شکل دهنده ارتباط بر پایه لجبازی و خیره سری، دستمایه قرار دادن بهانه با ظاهر دیندارمآبانه است. چنانچه، برای تقویت نقاب دینداری، احساسات دینی را وجه المصالحه و دستمایه خط کشی میان شهروندان قرار دهیم و با تنبیه قضایی یک سو و به ارج نشاندن سویی دیگر، بخواهیم آموزه های دینی را تقویت کنیم بی گمان جز خسران و رنگ باختگی برای دین، هیچ خدمتی به آن نمی کنیم.
دو دختر نوجوان و جوان در سطح جامعه بر سر نوع پوشش به گفتگو و یا نزاع محدود می پردازند و صحنه زود به پایان می رسد. بی گمان هر دو از سرمایه ها و دست پروردگان فرهنگ حاکم بر جامعه هستند که در دو سویه یک خط قرار گرفته اند. چه بهتر که قضاوت و داوری میان آن دو دختر جوان را به افکار عمومی بسپاریم و پای حکومت و جدا سازی میان ملت و مردم را دخیل نکنیم . اینکه یکی را به تنبیه قضایی می سپاریم و دیگری را با ارج شغلی می ستاییم هیچ کمکی به حجاب و عفاف جامعه نمی کند بلکه میزان لجبازی سطوحی از مدیران را نسبت به مردم و یا بهره جویی غیر موجه آنان را نشان می دهد و بس!