نمی دانستم که بیشترین کودکانم بی‌ نام و نشان خواهند بود! / دکتر محمدجواد دانش

یک روزکه درمطب نشسته بودم و بیماران را ویزیت می‌کردم ، نوبت به مادری رسیدکه فرزندی دربغل گرفته بود،کودکش مانند کودکان همسنش نبود،گردنی افتاده، سری کوچکتر از معمول و تنه‌ای چون گوشت بی‌استخوان داشت. ولی سفیدى صورت و دست و پاها،هر شخصی را مجذوب خود می‌کرد.

به من نزدیک شد وبر صندلی بیماران نشست. وقتی از نزدیک به صورت کودک خیره شدم زخم هایی ریز و وسیع در اطراف چشم‌ها و لب‌ها دیدم ، علت را جویا شدم.مادرگریه کنان گفت: بچه ام معلول است ، دیشب وقتی شام به او دادم یادم رفت صورتش را بشورم و چون نمی توانست که ازخود دفاع کند مورچه‌ها اطراف چشم‌هاو لب‌هاوحتی زیرشکم او را خورده اند. خواستم نکوهشش کنم ، اشک هایی که صورتش را پوشانده بود مرا به عقب نشینی وا داشت .

فقر، کمبود و کودکان سالم دیگرش باعث غفلتش شده بودند. شایدآن کودک در ورودم به دنیای کودکان معلول بی‌تاثیر نبوده است. شغل پزشکی می‌تواند حوزه‌ی درمانی خود راتاسطح اجتماع گسترش دهدوچه دنیایی زیباتراز دنیای کودکان معلول ؟ پس استخاره‌ای کردم و به دنیای کوچک و نامرئی ومجهول برای اکثر افراد جامعه وارد شدم. مکان مناسب ، امکانات در حد لزوم تهیه شدندوکودکان جمع گردیدند، ولی نمی دانستم که بیشترین کودکانم بی‌ نام و نشان خواهند بود.

آری کودکانی که درعلی ابن مهزیار، بیمارستان‌ها و خیابان‌ها رهاشده و مردم به کلانتری محل می‌ برند و باحکم دادگستری با نام مجهول الهویه به سمت مرکز می‌آورند .امروز که ۱۵سال ازآن روزها می‌گذرد و بیش از ۱۴ سال خانه بدوشی ازخانه‌ی اجاره‌ای به خانه ای دیگر، موفق شدند که منزل همیشگی خود را داشته باشند.خانه‌ای که صدوهشتاد متر زیربنای آن به ششصد متر افزایش یافت وامکاناتی درخورشاءن یک انسان تهیه گردیدو۵۰کودک را در خود جای داد و هنوز هم مهمان همیشگی می‌پذیرد. آری مرکز شا کرین اهواز کودکان معلول درآن همچون انسان زندگی می‌کنند و مانند انسان مراقبت می‌شوند و همچون انسان می‌میرند.

دکتر محمدجواد دانش

موسس و مدیرمرکز نگهداری شبانه روزی اطفال معلول شا کرین

و کاندیدای رد صلاحیت شده اهواز