کنش سیاسی و چکش دماگوژی و سندان پوپولیسم!

دماگوژی و پوپولیسم در ساحت سیاسی کشور وبه تبع آن در استان، آهسته آهسته بر گستره خویش می افزاید واین گستره‌، پهنه تاثیرگذاری را در سیاست کشور واستان بوجودآورده است. اگر چه این رویکردها در سطح کلان چه بسا با اقدامات ویژه ویا گاه با افرادی خارج از جناحهای مطرح کشور همساز و همسو باشد لیکن در بعد استانی این رویکردها، گستره بیشتری داشته وبسی از کنش های سیاسی ورسانه ای را در گرفته است.

پرگستره شدن این دو رویکرد پیام آور چالش‌های بیشماری است که جامعه را به تلاطمی ویرانگر ومخرب می کشاند. دماگوژی وپوپولیسم در گسلی شکل می گیرد که بواسطه فضای مجازی وشکل گیری حلقه هایی از میرزابنویس ها، نخبگان وکنشگران سیاسی، با یافته ها وداشته های سیاسی عقلایی ویا نهادی، به حاشیه رانده شده ویا تاثیرگذاری به غایت اندک پیدا می کنند.این دو رویکرد در تهدید کنش سیاسی عقلانیت گرا به مثابه دولبه قیچی همکاری می کنند. دماگوژیست ها در رسانه وفضای مجازی با پروپاگاندا بهشت برین نشان داده وبا بیاناتی هیجان آور وشورانگیز، احساسات وعواطف بسیاری از گروههای مردم را درگیر خواسته ها خود می کنند وبا تکیه بر این شور وهیجان در پی متقاعدساختن عوام نسبت به مدعای خویشتن اند.

دماگوژیک روحیه جمعی افراد را برمی انگیزاندچرا که حربه اصلی آن، مخاطب قراردادن احساس درونی مردم برای افزودن برارزش واحترام خویش است.غالبا دماگوژیست ها هموارکننده راه ورود پوپولیست ها در سیاست اند پوپولیسم برخواست مردم تاکید می ورزد وآن را با حق واخلاق این همان دانسته واز هرگونه رابطه نهادی در این زمینه دوری می گزیند. باور او دوگانه پندار است دوگانه ای می آفریند از فضایل مردم وموقعیت سیاسی ومنزلت اجتماعی.کلیدواژه پوپولیسم یافتن توطئه‌های ضدمردمی در موقعیت ها وکنش هاست تا با توسل به وعده های مبهم وکلی پشتیبانی آنها را به دست آورد ودر این راه مخاطب پوپولیست ها، نوده مردم هستندونه نخبگان ونهادهای ویا احزاب.

پوپولیست ها را می توان از گفتارشان نیز شناخت آنها با تقدیس مردم، در پی آنند تا هدفهای سیاسی را به اراده ونیروی توده ای مردم پیوند زنند وبرعواطف واحساسات به جای عقلانیت ونهاد ها پافشاری می کنند.دماگوژیست ها وپوپولیست ها در سیاست استان دو روی یک سکه اند دماگوژیست می فریبد وپوپولیست بر این فریفتن پلکان قدرت می سازد عوام فریبان وعوام گرایان تشنه ثروت وقدرت اند نه مسلک سیاسی دانند وآشنا هستند ونه بر قاعده ویژه ای در کنشگری رفتار می نمایند.

قاسم حزباوی