بی پرنسیبی, آفت اکت سیاسی کنشگران سیاسی!

بزرگی می گفت: امتداد و حرکت را به من بدهید, جهان را می سازم.که هم ما و هم آن بزرگ مرد می دانیم, لازمه و چگونگی ساختن و آفرینش ریشه در گزینش رفتارهای مستدل و مستمر دارد. بر همین اساس نیز امروزه رفتارشناسی مولفه ای محوری در سنجش همه کنش های فردی و اجتماعی فرد به شمار می آید یا بعبارتی ناظر اجرای چگونگی پروژه “از صغرا تا کبرای” رفتارهای کنشگران است.که در عرصه سیاسی شما می توانید با عطف به کل رفتارهای کنشگر یا کنشگران سیاسی به فهم و دریافتی منطقی از استقلال, ثبات و ایضا استحالگی و سستی آنان پی ببرید و آگاه شوید.

امروزه نیز با اوضاعی که برای کشور و خاصتا استان که برخی ارگانهای کلیدی از بازدهی مثبت و قابل قبولی در باب امورات جمعی مردم باز مانده اند, می توان با اشاره انگشتی کوچک حتی به عدم بکارگیری رویه ای عقلانی نتیجه بخش و توسعه محور در این امور محوله نشانه رفت.همگی بارها از خود پرسیده ایم که چرا در استان خوزستان با آن همه منابع سرشار طبیعی, سرمایه های انسانی و نخبگان فکری و … به صورت ملموس از سوی استاندار, نماینده ها و دست اندرکاران اجرایی تاکنون شاهد یکرنگی و ثبات و همت جدی در راستای حل معضلات مردم از جمله عدم بکارگیری نخبگان و رفع تبعیض, مشکلات زیست محیطی, رفع بیکاری و استخدام های فله ای _مزاجی, آموزش و پرورش و… که عایدی جز در هم ریختگی بیش از بیش شهرستانها و ادارات و … در بر نداشته, همچنان در بدیهیات امر توسعه معیشتی بصورت کیفی در استان بازمانده ایم.

علم سیاست به رفتارشناسی این سیاستمداران توجه ویژه‌ای دارد و با بهره‌گیری از نمادشناسی و نشانه‌شناسی تلاش می‌کند بفهمد که چرا بعضی از سیاستمداران، دیگران را به خوب و بد یا خودی و غیرخودی همچو موضع استاندار در رابطه با شقی از اصلاح طلبان منتقد, یا مواضع نماینده ها با دیگر کنشگران استانی خارج از عرف سیاسی و براساس عرق و نژاد و…تقسیم می‌کنند؟چرا پاره‌ای از این سیاستمداران و دست اندرکاران دولتی دوست دارند با افراد ضعیف‌تر از خود و بعضاً بی نام و نشان کار کنند؟ چرا بعضی از آن‌ها از زبان تهدید و دادگاه و… در مواجهه با دیگران بهره می‌برند؟در حالی که همگان واقف به رویکردی اگر نگوییم انصاف محور, اما منطقی محور برای پیشبرد حداکثری امورات جمعی جامعه هستیم.

همچنین کرنش کردن به عقلانیت و رهایی از غرائز جزء الزامات ذاتی اکت و اکتوریست سیاسی است که متاسفانه کورسویی از آن که در این استان یافت می شود نیز رو به افول است.گرچه رسانه و خاصتا فضای مجازی میتواند نقش بسزایی در این غبار زدایی و انتقال فرهنگ مدنیت و عقلانیت سیاسی را بر عهده بگیرد که باز هم با دست گیری همان عناصر بی پرنسیب گاهگاهی این رسانه فرافکنی از سر می گیرد. که امید داریم همانگونه که مارشال مک لوهان گفته بود: خود رسانه یک پیام است. به پیام رسانی تعالی بخش سوق داده شوند.در پایان نیز باید کنشگران سیاسی با حفظ پرنسیب سیاسی خود به این امور نیز نگاه داشته و آن را مدنظر قرار دهند که:

۱٫ تجزیه و تحلیل عرصه سیاسی اقتصادی فرهنگی استان و اهتمام به عوامل توسعه محور چه به صورت کیفی و چه به صورت کمی در اولویت قرار گیرد, تا دقیقا بدانیم چه می خواهیم و چگونه عملیاتی سازیم.

۲٫ آنالیز شرایط سیاسیِ درجاماندگی و عقب نگه داشته شدن استان .

۳٫ارتباط برقرار کردن یا مورد مطالعه قرار دادن آن شرایط عقب ماندگی در بستر و جایگاه سیاسی.

۴٫در آخر آنکه از میان شبکه گسترده منافع و منابع و درخواست ها , رابطه ای عقلانی را چینش نموده تا بیشترین نتیجه را نصیب جامعه و استان بکنیم.

 

هادی حزباوی

 

______
پ.ن: پرنسیب از ریشه ای فرانسوی peransib و به معنی اصل و اساس است. و در این مقال به معنای اساس آداب سیاسی که همان رفتارهای مشخص و یکرنگ کنشگران سیاسی است, اشاره دارد.

هادی حزباوی