استاندار خوزستان و ضعف اراده!

اخیرا یکی از نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی با سرریز کاسه صبرش، در انتقاد از وضعیت موجود استان؛ مهمترین عامل پسرفت خوزستان را«مدیریت» دانست و با انتقاد از نمایندگان مجلس در عدم پیگیری موثر در این حوزه؛ فرماندار آبادان را فاقد اهلیت دانسته و فراتر از آن، با متهم کردن شریعتی استاندار خوزستان به دروغ گویی، او را فردی سست وبی اراده نامید.اراده آنست که به یکی از ویژگیهای ذهن و انتساب کردارهایی که از روی نیت مرتکب شده اند اطلاق می شود و به عبارتی کنشهایی را که براساس اراده شخص انجام شده باشد ارادی خوانده می شود.

حال چرا استاندار خوزستان به چنین صفتی خوانده شد؟و چرا ایشان تاکنون نتوانسته افکار عمومی استان را نسبت به جایگاه استانداری به عنوان بالاترین نهاد حاکمیتی،امیدوار سازد؟پاسخ به این پرسشها ابعاد گوناگونی دارد؛ شریعتی اساسأ بواسطه نداشتن دانش مملکت داری و بسنده کردن به داشته های لابی گرانه و فریفته شدن به پشتیبانان سیاسی نه چندان خوشنام در میان افکار عمومی، ازتوان اداره استانی به پیچیدگی خوزستان، عاجز است.این ناتوانی بیشتر ناشی از عنصر بی اراده گی است و استاندار برای پرده پوشی براین ناتوانی، ناگزیر از کاربست روشهای جایگزین است روش‌هایی که بیشتر بواسطه حلقه تنگ وغیرمتخصص مشاوران وشب نشینان ، فرجام خوشایندی را برای استان به ارمغان ندارند.

شریعتی (آنچنان که نماینده مجلس می گوید)- از اراده ای متناسب با جایگاه خویش بهره مند نیست و بطورکلی باید در نظر داشت؛ اراده، به یک خواسته مشخص یا دلخواه اشاره ندارد بلکه به ظرفیت کلی داشتن چنان خواسته هایی، وقاطعانه عمل کردن ، برمبنای آنهاست.البته هایدگر در بحث اراده، از ظرفیت عمل و قاطعیت فراتر می رود و تفکر را اراده ورزی و اراده را تفکر می داند.حال اگر این سخن هایدگر را مبنای ارزیابی استاندار خوزستان قرار داده و آن را بر وضعیت استان و موضع اخیر نماینده مجلس مطابقت دهیم در می یابیم که منظور از بی اراده گی استاندار خوزستان سستی در تفکر و ناتوانی در اندیشه ورزی است؛ موضوعی که جایگاه استاندار را به میزان مدیر جزء یک سازمان پایین آورده و بربعد حاکمیتی استانداری تاثیری بسیار منفی نهاده است شریعتی باید این سخن “نیچه” را روی میز کار خویش وروبروی دیدگان خود بنگارد که: «وجود ،همان اراده است»

قاسم حزباوی
تیرماه ۹۷