پشت پرده امضاهای پس گرفته شده… !

در ۳ ماه اخیر اقتصاد مردم شاهد یکی از شدیدترین تکانه های خود طی سالیان اخیر خود بود. در کنار گرانی مبتذل، افسار گسیخته و آزادی کامل گران فروشان بویژه تولید کنندگان کالا و خدمات، ارزش پول مردم نیز حداقل ۵۰ درصد سقوط کرد که این وضع بشدت طبقه متوسط و ضعیف را در مضیقه قرار داد. در چنین حالت و وضعی وظیفه یک نماینده چیست؟ آری وظیفه نمایندگان مردمی ایجاب می کرد که به استناد اصل ۸۸ قانون اساسی از رییس جمهور رسماً دعوت کرده و پیرامون بلاهای نازل شده بر سر ملت سئوال کنند.

وظیفه آنها این است که وزرای اقتصادی را در منگنه قانون قرار دهند و در فرض عدم اقناع یا اثبات قصور یا تقصیر رای به اخراج آنها از دولت بدهند. در چنین فضایی عده ای از جمله نمایندگان خرمشهر، ایذه و رامهرمز از خوزستان جهت سئوال از رییس جمهور ثبت نام کردند که بدلایل پیش گفته این امر نمره اعتباری آنان را نزد مردم حوزه های انتخابیه بشدت افزایش داد اما دیری نپایید که امضاهای نقش بسته بر برگ سئوال از رییس جمهور به دلایل مختلف از پهنه ی آن برگ سحر آمیز محو شد. پروانه سلحشوری نماینده تهران در گفتگو با مشرق با اذعان به رواج داشتن امتیازگیری در جریان استیضاح ها، سئوالها و تحقیق و تفحصها در مجلس گقت: << برخی نمایندگان طرح استیضاح را مطرح می کنند تا از وزرا امتیاز بگیرند.‌ اگر اعضای دولت پیشنهاد می دهند و دنبال بده بستان هستند ما نمایندگان آنها را بد عادت کرده ایم… >>.‌

این گفته نشان می دهد که یک مقام دولتی ( یعنی وزیر ) برای حفظ صندلی خود حاضر به حراج کردن پستها و امتیازات مختلف تحت اختیار خود می شود و در مقابل یک نماینده مجلس برای بهره مندی از محتوی کیسه جناب وزیر متوسل به اعمال صوری قانون مبنی بر سئوال از رییس جمهور یا استیضاح وزیر می شود و در نهایت به خواسته غیر اصولی و ضد قانونی و صد البته انتفاعی خود می رسد. با این وضعیت اسفبار که نشان از انحطاط ارکان دولت و بخشی از مقننه دارد آیا می توان به سلامت نظارت نمایندگان بر دولت امیدوار بود؟ آیا ادامه و استمرار این بده بستانهای فساد آلود منجر به تبدیل شدن برخی نمایندگان به عوامل گوش به فرمان برخی وزیران نمی شود؟

نکته عجیب که برخی نمایندگان در توجیه پس گرفتن امضایشان مطرح می کنند این است که این اقدام آنها برای حفظ وحدت صورت گرفته است. در شرایطی که مردم در سخترین وضعیت اقتصادی خود به سر می برند و حداقل انتظارشان از نمایندگان این است که رییس جمهور و وزرای اقتصادی را به مجلس فرا بخوانند و انها را به نام ملت وادار به پاسخگویی و ملزم به ارایه راهکار در راستای تثبیت اوضاع اقتصادی نمایند، اما آن نمایندگان جدا شده از کانون ملت، از این نوع توجیه های نخ نما شده و خنده دار استفاده کرده و پشت چنین مضحکه ای پنهان می شوند. آخر کسی به این نمایندگان نمی گوید که موضوع وحدت چه ارتباطی با لزوم انجام وظیفه از سوی نمایندگان و تلاش آنها در جهت رفع مشکلات مردم دارد؟

برخی دیگر نیز اخذ امتیازات را در راستای منافع حوزه انتخابیه قلمداد و بدینگونه عمل نامشروع خود را توجیه می کنند. اینان با فروش امضای خود به دولت و اخذ چند پست و منصب یا امتیاز برای آدمهای خود قبل از هر چیز به حوزه انتخابیه خود خیانت می کنند زیرا با گماردن اشخاص کم‌ سابقه و نالایق و غیر متخصص بیشترین ضرر را متوجه شهر و روستاهای حوزه انتخابیه می نمایند. البته این اتفاقات قرینه پایان عمر نمایندگی چنین نمایندگانی است و با توجه به افزایش بیش از پیش سطح آگاهی مردم قطعا بار دیگر فرصت این قبیل نمایندگان برای حضور در مجلس از آنها سلب خواهد شد. وقتی وزیر ما تنها برای ماندن بیشتر بر اریکه ی قدرت ابایی از دادن باج در روز روشن ندارد، چگونه آن وزیر می تواند امین مناسبی بر فرصتها، امتیازها و دریای ثروت تحت اختیار خود باشد.

علی عبدالخانی – روزنامه نگار
چهار شنبه ۲۴ مرداد ۱۳۹۷