حکایت اربابی شدن ادارات خوزستان / هادی خوش سیما

یکی دو روزی ست که گذرمان به اداره ای افتاده و هر بار ، پس از طی چند پله ، با اتاق دربسته و سه قفله ای روبرو می شویم که پشت آن با خطی درشت نوشته شده است ” رییس اداره ” ؛ یعنی محل جلوس بالاترین مقام موجود در ساختمانِ دو طبقه با چند اتاق و تعدادی هم کارمند.در کنار هزار و یک اطلاعیه و بیانه اداری چسبیده شده ، گوشه ای از دیوار ، کاغذ آفتاب خورده و رنگ پریده ای با تصویری از آیت الله فاضل لنکرانی دیده می شود که با سختی و فشار بر چشم ، می توان چنین جمله ای را بر آن خواند: ” من ۵۰ سال است دارم اسلام می خوانم. بگذارید خلاصه اش را بگویم. واجبات را انجام بده و به جای مستحبات به کار مردم برس. کار مردم را راه بیانداز. اگر کسی در قیامت از تو سوال کرد بگو فاضل گفته بود. “

متاسفانه این روزها دوره چنین نصیحت های حکیمانه ای مثل رنگِ پریده ی کاغذی که کلمات بر آن نقش بسته ، به سرآمده و ” تکریم ارباب رجوع ” به گوشه ای پرت شده و ردای اربابی بر قامت ادارات نقش بسته است. کار برای مردم و رضای خدا ٬ از ادارات رخت بر بسته و به جای آن ، صف کارچاق کن ها و دلال ها رونق گرفته و اگر هم پولی برای پر کردن جیب ها نداشته باشید و یا رابطه ای در کار نباشد تا سفارشت کند ، روزها سرگردان می شوید و مجبورید تا نزد رییس کمر خم کنید تا در روند لاک پشتی کارت خللی وارد نشود.

آنچه از هزاران حدیث و سخن گهربار در باب تکریم ارباب رجوع در ادارات دیده می شود ، قابی زیبا و آویزان شدن آن در گوشه ای از دفتر کار است اما در رفتار و آنجا که پای عمل می رسد ، عکس ِ آن عمل می شود ؛ همچنان که برخی مدیران ، عکس شهدا را بر میز می گذارند و به روال آن بزرگمردان ، چفیه ای بر گردن می اندازند اما پشت میز و در مقابل خلق الله ، بر عکس رفتار و گفتار شهدا عمل می کنند و نمی دانند و نمی فهمند که شهدا جانشان را در راه آسایش همین خلق الله و حفظ سرزمین و اسلام فدا کردند نه برای قاب شدن تصویرشان و ریاکاری عده ای با عکس شان.

تا زمانی که روح و جان مان با شهدا و نصیحت گونه های آیت الله لنکرانی و … انس نگیرد و رفتار و گفتارشان برای مان درونی نشود ، اگر هزار عکس شهید و دو هزار حدیث و سخن هم قاب گرفته شود و بر جلو دیدگان بگذاریم ، آب از آب هم تکان نمی خورد ؛ کاسه همان کاسه خواهد بود و ” آش همان آش ” و بهبودی در روند امور نخواهد بود..