همه» بی «هم» میرویم!

دکتر فاضل خمیسی : خبر فوت مهندس امین عموری مدیر توسعه و تحول دانشگاه علوم پزشکی اهواز آنقدر بیصدا بود که غافگیرمان کرد، جوانی پُر از شوق زندگی ، تلفیقی از شوخ طبعی و جدیت و مدیری مردمدار و دلسوز که دغدغه اش سلامت زندگی شخصی، شغلی و اجتماعی بود.
امین، نخبه ی گمنامی بود که با کمترین حاشیه و بی سرو صدا خدمت به مردم را جستجو میکرد.. حیف که ما قدر داشته هایمان را نمیدانیم و گویا فقط «مرگ» تلنگری کوتاه زمان برای به خود آمدن است ..

هر چقدر یک جامعه بالنده باشد «مرگ» به زندگی اش انگیزه میدهد، جایی که زندگی معنای خود را باز می یابد و ترس از زندگی به جای ترس از مرگ می نشیند!
خوف در زندگی به معنای زیست دُرست و «غیرآزار» است یعنی مواظب باشیم باعث آسیب و رنج دیگری نشویم.از سویی ، «مُردن» با ویژگی های فیزیولوژیکی انکارناپذیرترین حقیقت وجود است و همگی این مرحله را دیر یا زود به بهانه ای تجربه خواهیم کرد، زمان وقوع این پدیده برای زندگان اعتباری و خطی است در صورتیکه «همه می رویم اما بی هم»!

شنیده بودم افراد شوخ طبع عمری طولانی دارند، اما نمیدانستم ، که «مرگ» تابع هیچ دستور و قاعده ای نیست.. «او» اطرافیانمان را بدون ردیف می چیند!
شاید که به خودمان بیاییم…یاد مهندس امین عموری عزیز گرامی باد