تصمیم کُبری در زمانه‌‌ ی ما

رضاکیانی : در محفلی بودم که از غلبه دلمشغولی های کاذب فضای مجازی بر جریان(( کتابخوانی )) صحبت به میان آمد .. فاصله گرفتن از کتاب و نابودی چراغ مطالعه ! تهدیدی انکارناپذیر در عصر حاضر ! … ناخودآگاه ذهنم رفت به سال ۱۳۶۳ ، کلاس دوم دبستان ؛ روزگار شیرین لبریز از شوق پرواز در دشت خیال و کنجکاوی های بی انتهای نسل ما !

به یاد قصه (( تصمیم کبری )) در کتاب فارسی آن دوران افتادم …خلاصهٔ داستان از این قرار است که کبری در جریان گم کردن کتاب خویش ، پس از مدتی به یاد می‌آورد که کتاب را زیر درختی در حیاط جا گذاشته‌است. وقتی به حیاط می‌رود تا کتاب را بیاورد متوجه می‌شود ،کتاب در زیر بارش باران قرار گرفته و… . از اینجا است که کبری تصمیم مهمی می‌گیرد….

روایتی شیرین ، ساده و خاطره انگیز که به نوعی در نظر من تا مدتها یادآور حساسیت در مراقبت از کتاب بود. داستان(( تصمیم کبری )) به.چندین نسل بعداز ما هم رسید اما سالهای ابتدای دهه ۹۰ بنا بر تصمیم متولیان امر ( به دلیل کهنه شدن ) از کتاب درسی حذف گردید!

شاید چنین تصور شود که میان بافت داستان و صحنه پردازی آن با مقتضیات عصر حاضر فاصله باشد اما با اندکی ظرافت و تامل می توان پیوندی میان واقعیت‌های تلخ دنیای امروز با محتوی و روح حاکم بر آن داستان برقرار کرد !
جریان اعتیاد ناخواسته در فضای مجازی دقیقا مثال بارش سهمگینی اسیدی است که دردآورتر از تخریب اوراق کتاب کبری ، روح مطالعه را متزلزل می کند و حسی برای تورق و همراه شدن با بوی کاغذ و جریان سرزنده تفکر و تولید اندیشه باقی نمی گذارد ! براستی غرق شدن در فضای مجازی و استفاده غیر متعارف ( تاکید می کنم غیر متعارف ) چه چیزی به دنبال دارد جز تسری انفعال بر روح و جسم و روان انسان از طریق مبتلا شدن به دریافت تأییدهای صغیر و کبیر( like اینستاگرامی) ، درگیری‌ها ، دشمن تراشی ها و لشکر کشی های مجازی در گروه های واتساپی ! بسنده کردن به ادبیاتی سرشار از ابهام و تفاسیر گمراه کننده و یخ بستن ارتباطات عاطفی و …

بی تردید برای خروج از این دلمردگی و خماری ناخواسته ، همچون(( کبری )) محکوم به اتخاذ یک تصمیم جدی هستیم ! زدودن غبار فراموشی از قفسه کتابخانه ها و تنظیم برنامه اصولی در به خدمت گرفتن فضای مجازی برای اعتلای پروسه دانایی محوری … حکایت غفلت انسانها و ناپدید شدن بسیاری از داشته های ارزشمند ممکن است در هر برهه ای تکرار شود اما همیشه تصمیم جدی و اراده ای مصمم می توان افق سازنده ای را پیش روی انسان ترسیم کند.

پی نوشت : بخشی از سخنان معاون وقت پژوهشی وزارت آموزش و پرورش در گفتگو با خبرگزاری فارس ( تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۱ ) : به صورت نوستالوژیک شاید به قصه تصمیم کبری، کوکب‌خانم، پطروس فداکار دلبستگی داشته باشیم، اما امروز در کشور ما محتوای جدید تولید شده است و نیازهای جدیدی داریم، ضمن اینکه ادبیات جدیدی نیز خلق شده است.