زبان عربی زبان عشق

فرید حیدری آل کثیر : هر زبان پنجره ای است مقابل دیدگان دیگران تا با گشودن آن افق هایی تازه ونگاههایی نو تقدیم چشمان بینندگان کند. بدون شک نوع نگاه با اجتناب از پیش داوری وخالی کردن ذهن از هر حب وبغضی ذهن کنکاشگر را در شناخت بهتر زیبایی‌های جهان یاری میکند.ازجمله همین زیبایی ها […]

فرید حیدری آل کثیر : هر زبان پنجره ای است مقابل دیدگان دیگران تا با گشودن آن افق هایی تازه ونگاههایی نو تقدیم چشمان بینندگان کند.

بدون شک نوع نگاه با اجتناب از پیش داوری وخالی کردن ذهن از هر حب وبغضی ذهن کنکاشگر را در شناخت بهتر زیبایی‌های جهان یاری میکند.ازجمله همین زیبایی ها زبان عربی است.زبانی شگرف با گنجینه واژگانی بی‌نظیر. زبانی چهارچوبمند که کلام وحی در صدف آن نشان از قوت آن یا اصطلاحا چهار میخ بودن آن است.باید پذیرفت عربی زبان عشق است ودرهیچ زبانی نمیتوان بیش ازچهل معادل برای دوست داشتن و عشق پیداکرد(اگر هم در زبانی هست راقم سطور بی اطلاع است)۰

در هیچ زبانی نمیتوان دردانه فحوا ومحتوا را به این استادی در صدف واژگان یافت و مروارید کلمات را اینگونه در عقد شعر و نثر به رشته نظم و همنشینی کشاند. فصاحت و بلاغت وسلاست وجزالت وهمه وهمه گل‌های بوستان زبان عربیند که مشام هر رهگذری را با عطر دلاویزشان می نوازند.

این زبان توانسته احساس وعشق را بر مرکب خویش در میدان سخن طرازی برهاند وآهوان واژگان را در بوستان باصفایش بچماند.هرچه خوبی و زیبایی است در این دریای پرگوهر به دست می آید حتی اگر در آن غوص نکنی.غنا وغنا را با عاشقانه های ابونؤاس تا زمزمه های دلنشین ام کلثوم از ریگزار بیابانها تا اهرام مصر در زمزمه های عاشقان میتوان شنید.وبا اشتر طرب بر منازل واطلال ومقام ها آهنگ عراق و حجاز کرد.

دلبستگی به زبان عربی در میان ناظمان مناظم ادبیات فارسی وپیرایه بندان سخن موج میزند.آنقدر این زبان در ذهن وزبانشان وحتی در دل وجانشان خوش نشسته بود که گاهی استادانه تر از شاعران عرب شعرعربی می‌سرودند وگاهی با ملمعات به شاعران عرب وفارسی گو اظهار فضل میکردند.گزافه نیست اگر سخن سنجان وادب شناسان گفته اند قصاید عربی سعدی از چکامه های فارسی او برترند.

زبان عربی زندگی می‌بخشد و سرزندگی دارد و درقامت پیری است که هر روز بر قامت خویش لباسی نو می پوشاند.انعطاف عربی به قدری است که گمان نمیکنم واژه ای دخیل را به همین راحتی رها کند و رنگ وبویش را به آن هبه نکند.

فلسفه نیز با عربی خود را به بسیاری از انسانها شناساند.این زبان خودرا به هرسویی خم میکند تا زبانوران خودرا در درک و دریافت یاری کند.زبان عربی را باید دوست داشت.این نخل شکربار حلاوتی دارد به شیرینی عشق وشعر وموسیقی و…مگر میتوان براحتی از این درخت پرثمر ویا دریای بیکران به راحتی چشم پوشید؟