نگاهی کوتاه به درنگ‌ها و تردیدهای آقای کارگردان و درگیری‌اش با مرگ!

شهرام گراوندی :عباس کیارستمی هر که بود و هر چه بود، چه در زندگی اجتماعی و هنری‌اش که در ایران و جهان ستایش می‌شود و نام‌ش در شمار و در ردیف بزرگترین کارگردان‌های جهان قرار گرفته است، و در زیست شخصی‌اش مسائلی وجود داشت که همیشه در محافل هنری از وی به بدی! و بی‌اخلاقی! یاد می‌شد _ و این روزها با موج اعتراف و بیان آزارهای جنسی زنان و دختران جوان، نام او هم کنار دیگر کسانی که مطرح و رسوا شده‌اند، می‌آید _ ، به دلیل خطای انسانی پزشکی، از دنیا رفت و از این زاویه نیز شهرت کافی به دست آورده و برای همیشه مهر قرمزی به پیشانی جامعه پزشکی زده است!
به تازگی کتابی از یادداشت‌های شخصی‌ عباس کیارستمی منتشر شده است.او جا به جای این یادداشت‌ها با مرگ و مفهوم و موقعیت پسامرگ درگیر بوده.این ها نمونه‌هایی از این یادداشت‌هاست.

من می‌خواهم با مرگ خودم بمیرم نه با مرگ پزشکی…

خودکشی یکی از راههای استقلال است و به همین دلیل هم حکومت ها از آن متنفرند. (ص۲۵)

کتابِ «مرگ و دیگر هیچ» دست نوشته های عباس کیارستمی در سررسید سال ۱۳۷۶ است که مملو از یادداشت ها و مطالبی در ستایش مرگ و خودکشی است.یادداشت هایی مربوط به دوران ساخت فیلمِ «طعم گیلاس» و گویی بعد از یک دوره‌ی بیماری که باعث شده او سخت مرگ اندیش شود.

کیارستمی با آن که زندگی را بسیار غم انگیز و بیهوده شمرده (ص۱۵) و خود را ترسوتر از آن می داند که خودکشی کند، (ص۱۹) خودکشی را تنها راه چاره می پندارد. (ص۱۵) هرچند نباید فراموش کرد که نگاه او به هر گونه انتحاری مثبت نیست و سخن او صرفاً ستایش از خودکشی فلسفی و نفی خودکشی به واسطه ی تنبلی است. لذا بر آن اعتقاد است که خودکشی را باید از نو کشف کرد. (ص۱۳)

بی عقل چرا این‌همه زجر را تحمل می کنی، از چه می ترسی؟

به هر سو که بنگری پایان رنج هایت را می بینی، این دره را می بینی؟ راه آزادی ماست.این درخت را می بینی؟ به هر یک از شاخه هایش آزادی تو آویزان است.گردنت گلویت قلبت همه اینها راههائی است برای فرار از بردگی، آزادی را در هر یک از رگهای بدنت خواهی یافت. (ص۱۲)

ک. مرگ و دیگر هیچ:دست نوشته های عباس کیارستمی در سررسید سال ۱۳۷۶ ، نشر الکترونیک (نشر نظر، تهران ۱۳۹۸)