مردم افغانستان ؛ نه دستی برای ستیز ، نه پایی برای گریز

دکتر سید محمدرضا موالی زاده : به راستی مردم مظلوم افغانستان چه زمانی روی امنیت وآرامش رامی بینند ؟خدا می داند ، گویی خمیرمایه این سرزمین بادرد ورنج وخون سرشته شده ، این قصه پرغصه ، ریشه در تاریخی دویست ساله دارد که خود فصلی جداگانه می طلبد (آن هنگام که بریتانیا برای سهولت ِ سیطره بر هندوگسترش نفوذخود درمنطقه ، افغانستان رااشغال کرد )بامروری گذرا بر تاریخ سیاسی معاصر افغانستان درطی نیم قرن گذشته مشاهده می کنیم که این سرزمین یا صحنه کودتاهای خونین بوده یا عرصه محنت زای اشغال توسط اجنبی و یادرگیر جنگ های سخت وسنگین داخلی . نحوه برسرکار آمدن حکومت ها:

▪ ۱۹۷۳- کودتای محمد داوودخان برعلیه عموزاده اش محمد ظاهرشاه واعلام نظام جمهوری
▪۱۹۷۸ – کودتای خونین نورمحمد تره کی برعلیه
محمدداوودخان وقتل دسته جمعی او و همه اعضای خانواده اش واعلام جمهوری دموکراتیک افغانستان
▪۱۹۷۹ – کودتای حفیظ الله امین برعلیه نورمحمدتره کی وقتل او
▪۱۹۷۹ – کودتای ببرک کارمل برعلیه حفیظ الله امین وقتل او
▪۱۹۸۶- روی کارآمدن محمد نجیب الله ، وی تا۱۹۹۲ برسرکاربود و درسال ۱۹۹۶
به همراه برادرش و درحالی که به دفترسازمان ملل پناه برده بودند توسط طالبان که ازسال ۱۹۹۴ سربرآورده بود به دارآویخته شد
▪۱۹۹۲ – برسرکارآمدن دولت اسلامی افغانستان به رهبری صبغت الله مجددی وسپس برهان الدین ربانی
▪۱۹۹۶- قدرت یافتن طالبان درمساحتی حدود ۹۰ ٪خاک افغانستان واعلام امارت اسلامی طالبان به رهبری ملامحمدعمر ،
درآن زمان ،( حکومت طالبان موردتایید جامعه جهانی واقع نشد وتنها ۳ کشور عربستان ،امارات وپاکستان آن رابه رسمیت شناختند)
▪از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ دولت اسلامی افغانستان در باقیمانده خاک کشور درشمال مستقرگردید (برهان الدین ربانی بعدها درسال ۹۰شمسی درحالی که ریاست شورای عالی صلح رابرعهده داشت دراثریک انفجارانتحاری درمنزل خودبه شهادت رسید همچنان که دراینجاباید یادکنیم از شیردره پنجشیراحمدشاه مسعود که وزیر دفاع دولت اسلامی بود و درسال ۸۰ شمسی به شهادت رسید)
▪۲۰۰۱ – روی کارآمدن حامد کرزای
▪۲۰۱۴ – ریاست جمهوری اشرف غنی –

این حکایت تلخ نحوه آمد ورفت حکومت هابود که جز چند مورد ، مابقی باکودتای خونین مستقر شده اند وباکودتای خونین حدف گردیده اند ( و برشماریم تبعات این گونه انتقال قدرت را برای مردم مظلوم آن دیار )

واما روایت غم انگیز اشغال ها

☆- اشغال کشورتوسط بیگانگان:

افغانستان علاوه براشغال توسط بریتانیا که درابتدابدان اشاره شد دو اشغال سنگین وویرانگر را تجربه کرده است :

▪اشغال توسط اتحادجماهیر شوروی ( ازدی ماه۵۸ تابهمن ۶۷ به مدت ۹سال تمام ) ،

نتیجه: بیش ازیک میلیون کشته وبیش ازپنج میلیون پناهنده و آواره ، مرگ کودکان دراثر سوءتغذیه ومجروحیت های بسیار دراثر ورود درمیادین مین ، ازبین رفتن زیرساخت های کشور ومصائب فراوان دیگر

▪ حمله امریکا به افغانستان پس ازحملات یازده سپتامبر سپتامبروحضورنظامی دراین کشور از۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ به مدت ۲۰ سال ،
نتیجه :
مرگ تعداد پرشماری از افرادبیگناه و استمرارمشکلات ونامنی وسرانجام ِ کارسربرآوردن دوباره طالبان

☆-جنگ های داخلی :

چندین دوره جنگ داخلی ونیابتی سنگین درسی سال گذشته در افغانستان روی داده که تلفات وخسارات بسیاری به دنبال داشته است.بازخیزی طالبان از سال ۲۰۰۶ آغازشده واکنون با خروج مشکوک ویکباره امریکا از افغانستان ، آنها یکی یکی ولایت هاراتصرف می کنند وپیش می روند بازهم کشتار بازهم آوارگی بازهم رعب ووحشت بازهم هراس کودکان بازهم اعمال محدودیت شدید وغیرانسانی برعلیه زنان

 بارها گفته شده که گفت وگوهای سازنده بین الافغانی تنها راه برون رفت ازاین شرایط است وتشکیل دولتی فراهم آمده از اقوام آن سامان (پشتون ،هزاره ، تاجیک و…) ، طالبان چه بخواهد چه نخواهد باید بپذیرد که باید بخشی ازقدرت باشد نه تمامی آن ، طالبان اگرهم بالفرض به قدرت برسد هم درداخل افغانستان مشکل خواهد داشت وهم درخارج آن ( درمقالی دیگر به قدربضاعت به ریشه های پدید آمدن شرایط موجود و چشم انداز آینده
اشاره خواهدشد )
کلام آخر : سوگمندانه باید گفت که. اوضاع افغانستان به غایت دردناک است وبه سرعت سخت تر وسخت تر می شود.مردمی خسته از حدودنیم قرن اختلاف وکینه وجنگ وکودتا ودرگیری وقتل وآوارگی ، اکنون درشرایط سختی به سر می برند کمبودارزاق ، سوخت ومایحتاج عمومی وگرانی آنها به خاطر کاهش عرضه به دنبال بسته شدن گذرگاه های مرزی وحتی سرپناهی درحدچادر ، مشکلات بهداشتی و آسیب های روحی وروانی و مشکلات ومصائب عدیده دیگر …آمار بی جاشدگان وآوارگان به شدت روبه افزایش است

حقیقتا این اوضاع رقت بار دل سنگ را آب می کند این مردم چه بکنند ؟چقدرباید بجنگند ؟گیرم که دروطن بمانندآیاامنیت دارند ؟یا نمانند ، به‌کجابروند ؟ ماتاجایی که توانسته ایم درطی بیش از چهل سال گذشته یاریگراین عزیزان بوده ایم اکنون بااین اوضاع واحوال کروناچه بکنیم و چه حجمی ازاین جمعیت رامی توانیم پذیراباشیم ؟این مردم مظلوم ورنج کشیده سخت درمانده اند فعلاکه نه دستی برای ستیز دارند نه پایی برای گریز خدایا به فریادشان برس ، والبته که خداوند به فریاد مظلومان خواهدرسید این وعده حتمی الهی است که بارها وبارها تحقق آن را مشاهده کرده ایم