او بهترین ناصر ماست (12) / محمد چوپان

در آموزه های دینی ما توصیه شده در هنگام نمازتان تصور کنید که آن نماز ، واپسین نماز شماست. و شاید هدف از بیان این نکته ، آن باشد که قلب مان در نماز ، ما را همراهی کند و توجه بیشتری به مقصد و مقصود نماییم.

مسلما اگر یقین کنیم که این نماز ، آخرین نماز ماست حتما قدر لحظه ها را بیشتر میدانیم و مراقبه بیشتری به خرج میدهیم تا آنچه پیشاپیش میفرستیم هدیه ای شایسته باشد. بنظر می آید که این ایده میتواند روابط اجتماعی ما را نیز سرو سامان ببخشد ! اگر در ملاقات با هرکسی چه آشنا و چه ناشناس ،تصور کنیم

این دیدار، آخرین دیدار ماست آنگاه برای آنکه آخرین تصویر ما، ماندگار باشد احتمالا دل را از کینه خالی خواهیم داشت و چشمه ی محبت مان را جاری خواهیم نمود تا درختان خشک و منتظر مهربانی را سیراب کند….. ۲۰ روز از ماه رمضان گذشت و بهمین سرعت ، آنچه از عمر مقدرمان باقیست نیز میگذرد ……. مهربانی را ذخیره نباید کرد ! در شب قدر با مهربانی ، احوال همه را دریابیم تا مهربان مطلق نیز ، “خلصنا من النار”مان را دربابد……. درک رضوان الهی چندان سخت نیست ! بهمین سادگی است : ببخش تا بخشیده شوی…….

 سلام دوست بخشنده من………… دلت ، دریایی و بی کینه ، آسمان مهربانیت ، بیکرانه ، شمع امیدت ، همواره فروزان ، و “لیلة القدر”ت ، فزون از “هزاران ماه” باد.

یکشنبه ۶ تیرماه ۹۵ بیستم رمضان ۱۴۳۷ قمری

اهواز

■ محمد چوپان ■