من از گلوله نمیترسم ؛گذری بر حادثه تروریستی اهواز!

امروز برای ما معلم ها و والدین روز خاصی است، روز شکوفه ها‌‌روزی که تقریبا روز آغاز مدارس است، و دانش آموزان پایه اول ابتدایی اولین تجربه مدرسه خویش را آغاز می کنند، ۳۱شهریورماه برای خوزستانی ها غیر از مناسبت مذکور، بخاطر یادآوری ۸ سال دفاع مقدس باز هم نسبت به سایر استانها ملموس‌تر و مقرب تر است،امروز اما! ۳۱ شهریورماه غیر از شکوفه و شهادت برای اهواز و خوزستان معنای دیگری داشت ، امروز منطق خشونت و ترور تسلیم مهربانی و با هم بودن شد.

امروز بود که لنزهای دوربین از ثبت خودگذشتگی سربازانی که بدون هیچ سنگری در آماج فشنگ های سربی سپر کودک و زنان ما شده بودند، عقب ماند.امروز بیش از رژه سربازان اسلحه بدوش، به آغوش کشیدن کودکان مضطرب و وحشت زده از صدای گلوله توسط سرباز و افسران وطن افتخار شد.ترور و تروریست هویتی جدا از مردم دارد، هویتی مستقل و منفور که باید آنرا در هر شکلی محکوم کرد. نباید برای خشونت طلبان هویت قومی و دینی تعریف کرد؛ اصلا تروریست بدنبال آنست که او را منسوب به قومیت و دین نماییم و بزرگترین دستاوردش نه حذف فیزیکی افراد، که شکاف بین گروههای انسانی است، تا از قِبل آن برای خودش تابعیت تعریف کند.

استفاده از عناوین یا القابی که جنایتکاران را به قومی خاص از قبیل اینکه تروریست ها کرد، عرب، بلوچ، ترک و… هستند، توسط هر مسوول یا صاحبنظر، نه تنها آب به آسیاب دشمن است، بلکه باعث میگردد عده ای که فاقد دیدگاه استراتژیک و بدنبال منافع فردی و باندی خود میباشند، در تامین اهداف بیگانکان همسو با مزدوران مذکور قدم برداشته و بیشترین بهره برداری منفی را از این نابخردی را کسب نمایند.بر همه کسانی که دغدغه امنیت و آسایش کشور را دارند، لازم است بدنبال ایجاد بستری باشند که دشمنان کشور را در انفکاک بین مردم و حاکمیت ناامید کنند و یقین بدانند، بهترین امنیت و ثبات فقط با همیاری و همدلی مردم رقم میخورد.

*من از گلوله نمیترسم
نه از خون!
نه از افتادن در جوی
میترسم!
من از جهل مقدس
بی نماز روزه دار
میترسم!
من از فاصله بیشتر از گلوله
میترسم!‌‌*

فاضل خمیسی

.