عطیش” روستایی با مردم عطشان محبت!

انگ شهری بودن که بهت زده شد و توی دود ترافیک مدتی را سر کردی کم کم روستا و قریه دهات و… تبدیل می شود به یک خاطره و جایی که بهاربه بهار اگر فرصتی شد راه بیفتی به سمتش تا هوای پاک و غذاهای سالمش بی بهره نمانی یا در نهایت با زمزمه شعر “خوشا به حالت ای روستایی” حسرت سادگی زندگی آنها را به یاد آوری.کمی دورتر از شهر ودر فاصله ۴۰ کیلومتری اهواز به روستای عطیش و زمینهایی می رسید که کشاورزی آنها به علت نبود آب در حال نابودی است در حالیکه این مکان در مسیر آب های جاری به سمت تالاب شادگان قرار دارد .

در این مسیر شما زمینهایی را می بینید که از یک آبادی محض به نقطه ای رسیده اند که در حال تبدیل شدن به بیابان و کانون های ریزگرد است و در کنار آن خانه هایی متروکه را خواهید دید که بی شک ساکنان آن به علت نابودی زمینهای کشاورزی که شغل آبا و اجدادیشان به شمار می رود از آن مناطق به سایر شهرهای اطراف کوچ کرده اند و به قول برخی مدیران شهری، مشکل به نام حاشیه نشینی را به وجود آورده اند.

با رسیدن به روستا شور و اشتیاق در دل مردم و کودکان تجلی می یابد و به گرمی از ما استقبال می کنند و با چهره های معصوم خود به ما لبخند می زنند پس از مراسم استقبال کار کاشت نهال با کمک اهالی آغاز می شود و بعداز آن هم پاکسازی خیابان های روستا از زباله و پلاستیک در این بخش کار کودکان روستا مشتاقانه و فعال مشارکت می کنند و نوید روزهای خوب آینده را می دهند .سرمشق ها و سرخط های خوبی در دل روستا بود که اگر خوب رویش توجه می شد درسهای زیادی از دلش بیرون می آید.باز موقع رفتن بدرقه مان کردند اشک شوق در نگاهشان حلقه زده بود تنها حرفمان این بود که مطمئن باشید آنقدر عزیز هستید که این همه آدم برای دیدنتان مسیر سخت را به جان بخرند.آنها به ما قول دادند که دفعه بعد که پای در روستایشان می گذاریم دیگر زباله ای دیده نشود و روستا پر از درختان مثمر باشد تا مثل شط زندگیشان زیبا شود قول دادند و حال چشم دوخته ایم تا…

شهرام دهکردی