شبهای ناطوری!

یک ضرب المثلی هست که میگه اگه میخای کسی را نفرین کنی بگو :انشاالله ساختمان بسازی!!! نمیدونم این ضرب المثل کی واز کجا سر در اورده، یکمی باعقل ومنطق جور در نمیاد، اخه اگه صحت داشته باشه الان باید انبوه سازان محترم، منقورترین و بدبخت ترین خلایق روی زمین باشند، حالا شاید مورد اول تاحدودی صدق کند اما مورد دوم قطعا درست نیست، چون حداقل تو این مملکت انبوه سازان جزء مرفه ترین وبانفوذ ترین قشر جامعه هستند، ولی نمیدانم چرا این ضرب المثل موبه مو در مورد اینجانب صدق میکند، فکر کنم شخص معلوم الحالی از روی عمد این ضرب المثل را دربست برای من ساخته، اگه اینطوره که خدا براش خوش نخاد.

از وقتی که خودمو شناختم یعنی تقریبا از سه یا چهار سالگی بنده با بنایی و ساختمان سروکار داشتم! محمره که بودیم حیات خانه ی ما خاکی بود نه خبری از موزاییک بود ونه از سیمان، در نتیجه نشعان کوچولو تقریبا در یک کارگاه بنایی زندگی میکرد، خاک واب، این دو مواد، مصالح بروز ان زمان بودند و من روزانه اب را با خاک قاطی میکردم وگل درست میکردم و با ان خانه های گلی میساختم، البته یادم نمیاد که حتی یکبار ساخت یکی از ان خانه ها را به پایان برسانم، زیرا که مادرم سر میرسید و با داد وفریاد، چند عدد کشیده ابدار، نصار گونه های اینجانب مینمود و با پاهای مبارکش، خانه نوساز مرا با خاک یکسان میکرد و مرا عین کسی که کیسه ای را پشت سر خود میکشد، از یقه ام میگرفت وکشان کشان روی زمین پشت سرخود میبرد، مقصد هم معلوم بود، شکنجه گاه!!!یعنی حمام!!!

ان خدا بیامرز در حالیکه غر میزد(مرتب وپشت سرهم میگفت؛ المصیوب السلیمه، من کون اصواب الله الی ایصیبک ووو) یکبار به تنم کیسه میکشید وبلافاصله با همان دستی که کیسه حمام دران بود تو سرم میزد، بعبارتی من درپایان مراسم حمام کشون، علاوه بر اینکه تمام بدنم از کیسه ی زبر، سرخ شده بود، حدود بیست، سی تا، تو سری هم خورده بودم،خوب بعدش، کمی گریه میکردم و از بس که این قضیه تکرار شده بود، بیعار شده بودم و کل قضیه رو فراموش میکردم و صبح روز بعد، دوباره روز از نو روزی از نو…

نکته:اگر مرتب تو سر ملت(الشعب) بزنید بعد از مدتی این امر برای انها عادی و روتین خواهد شد!

ادامه دارد

سیدنشعان البوشوکه