عشق هایی که بوی منفعت می دهند !

مرحوم دکتر علی شریعتی در سلسله نظراتش از عشق و تفاوت آن با دوست داشتن اینچنین گفته است : عشق یک‌ جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی، اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن… عشق طوفانی و متلاطم است اما دوست داشتن آرام و استوار و سرشار از وقار… عشق با دوری و نزدیکی (و انتفاع مستمر) در ارتباطی پر نوسان است اما دوست داشتن با این حالات نا آشناست… عشق بینایی و خوب دیدن را می گیرد و دوست داشتن می دهد…شاید این جملات بتواند بعنوان مدخلی مناسب برای سوژه داغ یک سال اخیر یعنی دفاع های پی در پی و انتقادات متوالی از استاندار خوزستان باشد:

در جهانی که قلمها برای ذات خود احترام قائل هستند، نقد و دفاع از یک شخصیت دولتی باید مبتنی عملکرد مثبت یا منفی ایشان باشد. ناقد موظف است نقاط ضعف یا ایرادات وارد بر عملکرد منقود خود را بصورت شفاف و واضح برشمارد. دفاع نیز از این قاعده مستثنی نیست و یک مدافع باید به بیان نقاط قوت و مصادق مهمترین فعالیتهای انجام شده توسط مقام دولتی بپردازد، اما آنچه در رابطه با استاندار می بینیم، به هیچ عنوان تابعی از رویه های مفروض این مقال نیست .حکایت مدافعان و منتقدان استاندار، واقعا با همه جای کشور متفاوت است. افراط و تفریط در جای جای این استان موج می زند، حتی در دفاع و نقد !!.

مدافعان نه با دلیل و آمار و برهان، و نه با طرح نقاط قوت و کارهایی که شریعتی انجام داده و بدون توجه به آنچه می توانست انجام بدهد ولی نداد یا قولهایی که داد اما نشد و فرصتهایی که از حیطه و محوطه فایده و انتفاع خارج شد و… صرفا و صرفا بدلیل یک عشق آتشین یا طلسم رمز دار و پیچیده، یا منفعت یا چیز دیگری که در تحلیل منطقی نمی گنجد ، یک ریز و یکسره از او دفاع می کنند و برای پیش پا افتاده ترین فعالیتهای عادی و روزمره ایشان هورا می کشند…

برای راقم کماکان مستور و پنهان است که منشاء این رویکرد منحصر بفرد مبنی بر << دفاعهای فارغ از هرگونه دلیل >> که عده ای از اشخاص در پیش گرفته اند ناشی از چیست؟ برای اولین بار است که شاهد ظهور موجی از اظهارات و نوشته های احساسی و عاشق گونه نسبت به یک مقام دولتی هستیم.تطبیق گفته های دکتر علی شریعتی که در مقدمه این نوشتار آمد، با برخی نوشته های منسوب به طرفداران استاندار نشان می دهد که این تیپ مدافعان بیش از هر چیز شبیه عاشق رفتار می کنند تا یک یک دوستدار واقعی، زیرا دوستدار توانایی، معنویت، صداقت و هر زیبایی دیگر را در دوست می بیند و بدون کم و کاست به دیگران منتقل می کند، اما عاشقان و دلباختگان چنین صفاتی را اگر هم وجود خارجی نداشته باشند، در کمال ناباوری در وجود معشوقشان ایجاد می کنند و بر بودن آن صفات نا موجود اصرار می ورزند.

 در جمعه ۱۰ شهریور ۱۳۹۶ منتشر شد
 بازنشر ۱۲ بهمن ۱۳۹۶