به تاریخِ انقضاء توجه کنید!!

خالد لویمى : حداقل دو دهه است که على رغم مشغولیت ها و تحصیل در حوزه هاى ارتباطى و روانشناسى، بخشى از مطالعاتم را به حوزه آینده پژوهى اختصاص داده ام، کتاب و مقاله و فیلم بوفور دیدم، آنچه قرار است بر سر زمین و آدم هایش بیاید، بخشى، ظاهرى علمى تخیلى داشتند و بخشى […]

خالد لویمى : حداقل دو دهه است که على رغم مشغولیت ها و تحصیل در حوزه هاى ارتباطى و روانشناسى، بخشى از مطالعاتم را به حوزه آینده پژوهى اختصاص داده ام، کتاب و مقاله و فیلم بوفور دیدم، آنچه قرار است بر سر زمین و آدم هایش بیاید، بخشى، ظاهرى علمى تخیلى داشتند و بخشى مستند و آزمایشگاهى؛ اینکه ماشین ها، پرنده مى شوند، اینکه زاد و ولد، آلبومى مى شود، اینکه انرژى ها، غیر فسیلى مى شوند، اینکه تراشه ها آنقدر کوچک مى شوند که در مغز و خون آدمها قابلیت بارگذاری پیدا مى کنند، اینکه آموزش متحول مى شود، اینکه آدم ها شبیه ربات مى شوند، اینکه دنیاى مجازى، دیگر مجازى نخواهد ماند و بخشى از واقعیتِ ما مى شود، اینکه مشاغلِ از ید بشر خارج مى شوند و بدست ربات‌ها مى افتد، اینکه بدلیل کپسولى شدن غذا، فقر و گرسنگى بر طرف مى شود، اینکه تحولاتِ دارویى، طولِ عمر انسانها را به بیش از یک قرن امتداد مى دهد و خیلى اتفاقات دیگرى که الان در مرحله آزمایشگاهى و یا مقدمات تجارى سازى قرار دارند. این روزها هم دو بحثِ داغ مطرح است؛ متاورس، جهانى موازىِ جهان زیستىِ ملموس ما که فعل و انفعالات آدمها در دو جهان را به هم وصل مى کند؛ هر فرد بدیلى در جهان متاورس خواهد داشت و بواسطه ى آن بدون محدودیت قابلیتِ تحصیل در بهترین دانشگاه هاى دنیا خواهد داشت؛ در هر لحظه مى تواند به اهرام مصر یا ونیز ایتالیا و هر جاى دیگر سفر کند، اگر ایده و فکر و محتوا و محصولى ارزشمند دارد مى تواند بسهولت به همه ى دنیا عرضه کند، همزمان مى تواند از داده هاى چندین کامپیوتر استفاده کند و خیلى موارد دیگر که بواسطه ادغام حقیقىِ دو عالم مجازى و واقعى
حاصل مى آید. در کنار متاورس، این روزها بحث هوش مصنوعى را داریم که از ترکیب میلیاردها داده مى تواند به پیچیده ترین سؤالات بشر در کسرى از ثانیه پاسخ دهد و قرار است این قابلیت در اختیار همگان قرار گیرد امرى که بشدت، آموزش و تولید دانش را متحول مى دهد بنحوى که آنرا انقلابى شبیه اختراع برق در تاریخ بشریت مى دانند. همه ى اینها را گفتم تا مشخص شود که ما کجا هستیم و تحولات پیش رو بکجا مى رود؟! بخصوص اینکه اغلب مواردى که ذکر شد در مرحله ى آزمایشگاهى هستند و برخى از آنها چند سال زودتر از پیش بینى ها حادث شده اند. حال ما به چه مى اندیشیم. در کدام جهان، زیست مى کنیم و نسبتمان با این جهان در حال حدوث به چه شکل است؟ آیا عنصرى تبعى و مصرف کننده و مدیریت شده توسط فن آورى و بخشى از گذشته خواهیم بود یا اینکه با خود آگاهى و بروز رسانى ساخت زیستى خود،بخشى از آینده خواهیم بود؟
نیاز به تأمل در زمینه داریم اما بدون شک، هر چه و هر که باشیم مى بایست به تاریخ انقضاء خودمان توجه کنیم.
🔶