هسته سخت اصلاح طلبی و قرائت های فرا رو!

آیا دکتر حجاریان برای نگاهداشت امید حداقلی و ایضا به داشته های اصلاح طلبی به چنین تزی روی آورده اند؟ یا برای تجدید قوایی دوباره در عرصه انتخاباتی آینده چنین نیازی را لازم دانسته اند؟!هر چه باشد عمر این تز با قدرت اقناع همگام و همراه است.اما آنچه امروزه از بازتاب های آن ساطع شده است, خوانش های متفاوتی را چه در میان اصلاح طلبان و چه در میان دیگر طیف های سیاسی بر جای نهاده است.

گروهی که منتسب و خواهان تجلی این مقوله هسته سخت هستند, خود را وامدار اندیشه این گفتمان در فراز و نشیب و بی مهری های فضاهای سیاسی دیگر رقیب سیاسی در طی این چند دهه می یابند.گروهی دیگر که مخالف سیاسی عرفی اصلاح طلبان هستند, آن را شیوه ای برای ورود و اغوای هر چه بیشتر مردم و جوانان به گفتمان متمایل به غرب و غربزدگی و … می دانند.اما در خود طیف اصلاح طلبان خوانش های متفاوتی را از چهره های ملی و تاثیرگذار احزاب اصلاح طلب در این مورد به نگارش در آمدند; از جمله دکتر تاجیک, آقای صفایی, دکتر کیانوش راد و حتی نخبگان سیاسی استانی اصلاح طلب همچو آقای عبدالله سلامی و…

اما آنچه بر می آید خوانشی دیگر را میتوان ذکر نمود که آیا هسته سخت که شامل هزینه داده های این گفتمان است, آیا برای چنین نگاهداشتی چگونه می توانند که به مقوله خرد جمعی که محصول تعاطی افکار و سلیقه ها و سنین مختلف و جنسیت ها و حتی فهم های متفاوت از اصلاح طلبی است اما استوار, تعامل داشته باشند.آیا در واکاوی این مقوله هسته سخت, تفاوتی میان سود کرده ها و دیگرانی که هنوز نه هزینه داده اند و نه سود برده اند, یافت می شود؟و آیا جوانان هم می توانند بدون عطف به مقوله سن و سال در چنین هسته ای نقش محوری داشته باشند؟!
و سوالاتی زیاد در این باب مطرح است.

اما آنچه بر می آید در عرصه سیاسی نمیتوان همچو شاعری رمانتیک و… فعالیت نمود, و آنکس که عمر خود را پای بسط چنین گفتمانی گذارده است در بازیابی و خلق چنین معبری برای تشخیص سره از ناسره در این کران سیاسی اولویت دارد و چنین است که این تز دکتر سعید حجاریان در بوته نقد و بررسی ها قرار گرفته است.باشد که چنین زایشگری هایی عامل رشد و توسعه فرهنگ سیاسی شوند