شیدای آن بی ادعای نادیده ام…..

هرگز ندیدمت…..هرگز لحظه ای با تو نبوده ام…..!!اما دلم راضی نمیشود که در روز عروجتبه قلمم شرافت نبخشم و از تو ننویسم ! تو نه “هادی کجبافی”…..که اگرچه کوتاه ، اما توفیق همنشینی اش را در دوران مجروحیت خویش داشته ام…….و نه “حبیب جنت مکانی” که در آخرین ماه زندگانیش از دلیل و فلسفه حضورش در عراق برایم گفت و قانعم کرد.

و نه “مصطفی رشیدپور”ی که از دلتنگی عمیق اش برای یاران شهیدش باخبر بودم….نه “جبار دریساوی”هستی که انگار برای شهادت بدنیا آمده بود…..! و نه “کریم اصل غوابشی” که اصرارش موجب شد تا ماه رمضان نردبانش تا آسمان شود…..به من بگو تو کیستی که اینگونه مرا شیدای رخ و مرام خود نموده ای ؟!

از همان ابتدا که ماجرای عجیب رفتنت را شنیدم دلداده تو شدم آنچنانکه تصویر جشن تولد دخترت که یکی از چهار فرزند توست ، در غیابت مینگرم ،دلم را تنگ میکند برای دیدارت……با اینکه “ناصر” دین خدا بودی و “مسلم” بودنت را در عرصه عمل ثابت کرده بودی اما شهادتت نیز ما گم کردگان راه را تا مدتها به صداقتت معترف نکرد…..!!!!!

همه شهیدان مظلومند اما برخی از آن مردان و زنانِ بی ادعا، گویی بی ادعاترند !…..شاید فلسفه اسارت اینگونه من در کمند دیدگان نجیب تو ، صداقت توست که در بی ادعایی ات موج زده و پدیدار شده است…..سلام ات باد که از روز میلادت با آمدنت به این عالم خاکی به زمین عزت و اعتلا بخشیدی……سلام ات باد در آن هنگام که در دیاری غریب و دور از وطن ات ، برگزیده خدا شدی……و سلام ات باد در آن روزی که آوای صور اسرافیل ، ما را بیش از همیشه نیازمند نگاه کریمانه ات میکند و امیدوار به شفاعت ات ، ای نجیب تر از آسمانیان….

شهید ناصر مسلمی سواری از نخستین مدافعان شهید حرم است.که کارگری ساده بود و از منطقه ای فقیرنشین و از توابع اهواز پس از احساس مسئولیت درونی خویش با تغییر هویت ظاهری اش به مجاهدین افغانستانی از مشهد مقدس به تیپ فاطمیون در سوریه پیوست و در ۲۰ آبان ماه ۱۳۹۲ به کاروان شهیدان پیوست تا سلام ما را به یکایک آنان برساند……

چوپان / ۲۰ آبان ۹۶
سالروز شهادت ناصر مسلمی سواری