نمایندگان حقوق و تکالیف نمایندگی تجارتی را تعیین کردند

نمایندگان مجلس شورای اسلامی حقوق و تکالیف نمایندگی تجارتی را تعیین کردند.نمایندگان در ادامه بررسی لایحه تجارت؛ در ماده ۸۲ مقرر کردند؛ مفاد ماده(۵۷) این قانون درباره میزان حق العمل نیز مجری است. حق العمل کار در صورتی مستحق حق العمل است که معامله اجرا شده یا عدم اجرای آن به آمر مستند باشد. اگر معامله به علل دیگری که مستند به حق العمل کار نیست، اجرا نشود، حق العمل کار برای اقدامات خود مستحق اجرتی است که عرف تجارتی محل اجرای حق العمل کاری معین می کند.

بنابر ماده ۸۳ ؛ هزینه هایی که صرف آن برای انجام حق العمل کاری ضروری بوده است، حتی در صورت عدم استحقاق حق العمل نیز قابل مطالبه است، مگرآنکه در قرارداد ترتیب دیگری مقرر شده باشد.در ماده ۸۴ مقرر شد؛ در موارد مذکور در ماده ۷۷ این قانون، حق العمل کار، مستحق حق العمل و مخارج عادی حق العمل کاری باشد و باید قیمت را طبق نرخ بازار در روز انجام حق العمل کاری منظور کند.بر اساس ماده ۸۵؛ در صورت تقلب حق العمل کار از جمله در موردی که حق العمل کار به حساب آمر، قیمتی بیش از قیمت خرید و یا کمتر از قیمت فروش محسوب کند، وی مستحق حق العمل نیست. علاوه بر این در دو صورت اخیر، آمر میتواند حق العمل کار را خریدار یا فروشنده محسوب کند.

بنابر ماده ۸۶ ؛ حق العمل کار برای وصول مطالبات خود از آمر نسبت به اموال موضوع معامله یا قیمتی که اخذ کرده است، حق حبس دارد. با این حال در خصوص اموال قابل تجزیه نمی تواند بیش از طلب خود را حبس کند.بنابر ماده ۸۷ ، نمایندگی تجارتی عبارت است از تعهد به بازاریابی، انجام مذاکرات مقدماتی، انعقاد قرارداد یا ارائه خدمات به نام و به حساب دیگری، به نحو مستمر، بدون اینکه نماینده، مستخدم یا اجیر طرف دیگر باشد.در ماده ۸۸ مقرر شد، مقررات این فصل مانع اعمال مقررات مربوط به نمایندگی هایی که قانون در مورد آن ها ترتیب دیگری مقرر کرده، نیست.

**حقوق و تکالیف طرفین نمایندگی تجارتی تعیین شد

بنابر ماده ۸۹ این لایحه؛ نماینده تجارتی می تواند نمایندگی اشخاص دیگر را نیز قبول کند، مگر آنکه به موجب قرارداد از قبول نمایندگی دیگری منع شده باشد. در هر حال چنانچه نماینده تجارتی نمایندگی شخص دیگری را بپذیرد که در همان موضوع نمایندگی با اعطا کننده نمایندگی رقابت دارد، این موضوع را باید به اطلاع اعطا کننده نمایندگی برساند.در ماده ۹۰ مقرر شد؛ اعطا کننده نمایندگی می تواند در محدوده جغرافیایی مشخص به اشخاص متعدد نمایندگی تجارتی اعطا و یا خود به عرضه کالا و یا خدمات اقدام کند، مگر اینکه با نمایندگی تجارتی به نحو دیگری توافق کرده باشد.

بر اساس ماده ۹۱؛ نماینده تجارتی و اعطا کننده نمایندگی باید اطلاعات لازم برای انجام نمایندگی از جمله پیش بینی خود در خصوص حجم معاملات و تغییرات آن و کلیه اسناد و مدارک مربوط به موضوع نمایندگی را مبادله کنند.نمایندگان در ماده۹۲ مقرر کردند؛ نماینده مسئول تلف یا نقصان کالاهایی است که به حساب اعطا کننده نمایندگی در تصرف دارد، مگر اینکه ثابت کند تلف یا نقص، مستند به او یا اشخاص تحت امر وی نبوده است.

بنابر ماده ۹۳ نمایندگی تجارتی باید در دفتر ثبت تجارتی به ثبت برسد در غیر این صورت محل اجرای نمایندگی پلمب می‌شود.بر مبنای ماده ۹۴ چنانچه اقامتگاه اعطا کننده نمایندگی خارج از کشور باشد، نماینده تجارتی نیز مسئول اجرای قراردادهایی است که به عنوان نماینده با اشخاص ثالث منعقد کرده است.در ماده ۹۵ مقرر شد؛ قرارداد نمایندگی از حیث مدت محدود است، مگر اینکه در نامحدود بودن آن تصریح باشد.بنابر ماده ۹۶؛ در قرارداد نمایندگی محدود، مدت نمایندگی باید در قرارداد نمایندگی تعیین شود در غیر این صورت مدت نمایندگی ۲ سال فرض می‌شود.

در ماده ۹۷ مقرر شد؛ در صورت عدم ایفای تعهدات از سوی هر یک از طرفین نمایندگی تجارتی، از جمله قطع رابطه نمایندگی به وسیله یکی از طرفین بدون علت موجه، متخلف مسئول جبران زیان های وارد شده به طرف مقابل است. چنانچه رابطه نمایندگی قطع شود زیان دیده باید ظرف مدت یک سال از تاریخ قطع رابطه برای مطالبه خسارات وارد شده اقامه دعوا کند.بنابر ماده۹۸؛ در صورت عدم ایفای تعهدات از سوی هر یک از طرفین نمایندگی تجارتی، از جمله قطع رابطه نمایندگی به وسیله یکی از طرفین بدون علت موجه، متخلف مسئول جبران زیان های وارده شده به طرف مقابل است.نمایندگان در ماده ۹۹ مقرر کردند؛ قرارداد نمایندگی ممکن است متضمن شرط عدم رقابت پس از خاتمه قرارداد باشد. این شرط باید به منطقه جغرافیایی مشخص، نوع کالاها و خدماتی که موضوع قرارداد نمایندگی است و گروه اشخاصی که فعالیت نماینده تجارتی به انها مربوط می‌شود، محدود باشد والا باطل است. شرط عدم رقابت، حداکثر تا ۲ سال پس از خاتمه قرارداد معتبر است