آزادی انتقاد!

جفرسن،نویسنده اعلامیه استقلال آمریکا و سومین رییس جمهوری آن کشور در ستایش “آزادی انتقاد” گفته است : اگر مرا در انتخاب این دو چیز مخیر کنند من شق دوم را انتخاب می کردم. قهرمان دموکراسی و آزادی مطبوعات آمریکا برای افکار عمومی ارزش قایل بود. برخلاف لویی چهاردهم که می گفت : مملکت یعنی من و یا آدولف هیتلر که می گفت : باید کاری کنید که توهین به حزب نازی ، توهین به آلمان تلقی شود.البته آزادی را با هرج و مرج و هرزه درایی و یاوه گویی نباید اشتباه کرد. دریغ از عفت قلم و پاکی بیان که با فتنه و فساد و دروغ و ریا آلوده شود، حتی آن مدیحه سرایی که در مقام چاپلوسی و گزافه گویی، ۹ کرسی فلک را زیر پای قزل ارسلان نهاده، شرافت و فضیلت قلم را زیر پا گذاشته است.حکیم ناصر خسرو قبادیانی در نکوهش مدیحه سرایان چاپلوس گفته است :

نکوهش مکن چرخ نیلوفری را
برون کن ز سر باد خیره سری را
چو تو خود کنی اختر خویش را بد
مدارا از فلک چشم نیک اختری را
اگر تو ز آموختن سر نتابی
بجوید سر تو همی سروری را
بسوزند چوب درختان بی بر
سزا خود همین است مربی بری را
درخت تو گر بار دانش بگیرد
به زیر آورد چرخ نیلوفری را
صفت چند گویی ز شمشاد و لاله
رخ چون مد و زلفک عنبری را
به علم و به گوهر کنی مدحت آن را
که مایه است مر جهل و بد گوهری را
من آنم که در پای خوکان نریزم
مر این قیمتی در لفظ دری را

گاهی آزادی گویند اما به مصداق ” کلمه حق یراد بها الباطل ” منظورشان از آزادی، لگام گسیختگی  و بی بند و باری  و به نام آزادی تجاوز به حقوق دیگران و جواز وطن فروشی، بیگانه پرستی و غرب زدگی است.آزاد ، کسی است که از بند شهوات رسته و در روی بر هوی بسته و بر نفس اماره چیره گشته است. فرایض دینی و قوانین اجتماعی را محترم شمارد.به تکالیف مذهبی و اخلاقی و اوامر و نواهی پای بند باشد و ندای وجدان را بشنود. علایق ملی  و مذهبی و کرامت خانوادگی را پاس دارد. از قبایح و فضایح روی گردان باشد و گرنه گسستن قید و بندها به نام آزادی و انقطاع فرهنگی و بریدن از سنت های مذهبی، اجتماعی، قومی و بی  اعتنایی به مقررات اجتماعی و راه انداختن بساط عیش و نوش و بی بند و باری به نام روشن فکری، فرو رفتن در منجلاب تباهی و فساد است نه آزادی.” فبشر عبادی الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه ” عاقل کسی است که گفتار دیگران را بشنود، حرفهای خوب و منطقی را بپذیرد و از آنچه موافق شرع و عقل نیست در گذرد.به امید آن روزی که همه، انتقاد صواب را پذیرفته و بدون هیچگونه آزردگی خاطر به آن عمل نمایند

دکتر عبدالواحد کعبی