کتاب درسی به شادگان نرسید ؛ معلم با هزینه شخصی کپی درس ها را به دانش آموزان می رساند

یک خانم معلم شادگانی در خوزستان به دلیل اینکه هنوز کتاب درسی به دست دانش آموزان کلاسش نرسیده، مجبور شده هر روز از کتاب های درسی برای دانش آموزان کپی بگیرد تا دانش آموزان از درس عقب نمانند. مهناز احمدیان معلم پایه چهارم مدرسه ابتدایی حضرت مریم روستای خنافره به ایرنا گفت:این مدرسه با گذشت یک ماه و نیم از آغاز فصل مدارس با مشکل نبود کتاب درسی روبه رو است.

وی اظهارکرد: مبلغ خرید کتاب های درسی اردیبهشت گذشته به صورت اینترنتی از سوی اداره آموزش و پرورش شادگان به سامانه کشوری واریز پرداخت شد اما معلوم نیست این پول کجا رفته است. احمدیان افزود: برای اینکه دانش آموزان با مشکل یادگیری روبه رو نشوند مجبور به تهیه کپی از کتاب ها شدم که این اقدام از سوی یکی از خبرنگاران محلی در فضای مجازی منتشر شد. احمدیان گفت: چرا وقتی مبلغ کتاب پرداخت شده، دانش آموزان برای بار دوم باید برای خرید کتاب های درسی هزینه متحمل شوند و امیدواریم این مشکل به زودی برطرف شود. وی افزود:در کلاس 36 نفره چهارم ابتدایی این مدرسه تنها پنج نفر دارای کتاب هستند و مجبورم برای 31 نفر دیگر به صورت کپی کتاب ها را در اختیارشان قرار دهم.

وی در خصوص کمبودهای این مدرسه ابتدایی گفت:این مدرسه به لحاظ امکانات شرایط نامناسبی دارد و حتی از داشتن کولر، آبسرد کن، تخته وایت برد و بسیاری امکانات رنج می برد. احمدیان ادامه داد: در چنین فضایی درس خواندن و حتی درس دادن واقعا مشکل است. وی گفت: هفته دوم مهر و در زنگ ورزش دچار پارگی مینیسک پا شدم که تاکنون نیز اقدامی برای پرداخت هزینه های درمان انجام نشده است. معاون راهنمائی و متوسطه اداره آموزش و پرورش شادگان نیز در خصوص مشکلات کمبود کتاب در مدارس این شهرستان گفت:در مدارس کار و دانش با کمبود جدید کتاب های درسی روبه رو هستیم که این مشکل سراسری است. امیر حدادپور اضافه کرد:کمبود کتاب های درسی در مدارس ابتدایی شهرستان شادگان نیز به صورت موردی است و در صورت ارائه گزارش مدارس بررسی شده و این مشکلات رفع می شود.

گفتنی است پس انشار این خبر در فضای مجازی، این معلم روز یکشنبه با انتشار نامه ای نوشت: نیت اینجانب در تکثیر کتاب دانش آموزان، دریافت تشویقی، پاداش ، تقدیر یا خودنمایی نبوده و تنها و تنها نگاه مهربانانه همچون مادر به فرزند است. وی افزوده است: در این مدت دو ماه به هیچکس یا مجموعه ای و حتی مکانی نه مراجعه داشتم و نه شکوه و گله ای کردم و تنها برای رضای خدا بود. وی در نامه خود آورده است: پرسش اینجاست که آیا دلسوزی به دانش آموزی که نگاه ترس از عقب ماندن از تحصیل که دل هر کسی را به جوش در می آورد، چیز عجیب و دور از انتظار است؟ ‘من بهترین و بالاترین پاداشم را از چشمان معصومانه دانش آموزان که با زبان بی زبانی تشکر می نمودند، دریافت کردم…کار بنده در برابر آن معلمی که کلیه اش را داد، و یا آن معلمی که در آتش برای نجات دانش آموزان انداخت هیچ نیست؛ و تا رسیدن کتاب به دانش آموزان همانند روال قبلی با تکثیر بکار خود ادامه خواهم داد و از هیچکس و یا مجموعه ای انتظار بزرگ نمایی کارم را ندارم.