هیات امنایی های موسساتی! / علی عبدالخانی

آموزش و پرورش را بستر اولیه و بیس اصلی توسعه جوامع و ملل می دانند. نظام آموزشی ما طی چند دهه اخیر و بنا به دلایل مختلف دستخوش تغییرات پی در پی شده و احتمالا می شود. تولد مدارس مختلف با نام های متنوع بر خستگی و ناکارآمدی نظام آموزش وپرورش و به تبع آن […]

آموزش و پرورش را بستر اولیه و بیس اصلی توسعه جوامع و ملل می دانند. نظام آموزشی ما طی چند دهه اخیر و بنا به دلایل مختلف دستخوش تغییرات پی در پی شده و احتمالا می شود. تولد مدارس مختلف با نام های متنوع بر خستگی و ناکارآمدی نظام آموزش وپرورش و به تبع آن کاهش کیفیت تحصیلی افزود. وزارتخانه متبوع با ارایه طرحهای مختلف در اکثر موارد و بسرعت از قاعده قانونی آموزش رایگان که تا یک دهه قبل تقریبا حاکم بود فاصله گرفت و بخشی از فشارهای وارده به خود را به سمت اولیاء دانش آموزان هدایت نمود.در مباحث بعدی سعی در برسی همه جانبه نمونه های مختلف مدارس در سطح شهر اهواز خواهیم شد. برای این منظور از مدارس موسوم به هیات امنایی شروع می کنیم:

فلسفه تاسیس و تولد این نوع مدارس ارایه خدمات آموزشی و رفاهی بیشتر به دانش آموزان است که مابه التفاوت این رفاه و خدمات اضافی را اولیاء خواهند پرداخت. صرفنظر از اینکه این استثناء بتدریج بشکل یک قاعده خودنمایی کرد و تقریبا تابلوی بیشتر مدارس مزین به قید هیات امنایی شد، اما سوال این است که آیا معیار نهایی صرف افزودن یک قید به نام مدارس است یا آنکه واقعا تفاوت در شکل و مضمون و البته بشکل ملموس در این قبیل مدارس حس و لمس میشود؟

از طرفی تبدیل بخش عمده ای از مدارس به هیات امنایی، شکاف شدید طبقاتی را باعث شده و دانش آموزان در محلات و مناطق واحد، احساسی از دوگانگی عملکرد یک وزارتخانه را به عینه می بینند و از صمیم قلب حس میکنند.عجیب اینکه نظام آموزشی تاریخی کشور که از شکل وماهیت معنوی برخوردار بود، به نظامی پیمانکار و آمیخته به نحوه اخذ پول از خانواده دانش آموزان تبدیل که همین تغییر رویکرد تدریجی کیفیت تحصیلی را به جایی رساند که می بینیم.راقم بعنوان نمونه به یکی از مدارس باصطلاح هیات امنایی واقع در یک نقطه مطلوب شهری(ونه لزوما محروم) مراجعه که متاسفانه با واقعیت تلخ نبود دو معلم ورزش و بهداشت مواجه شدم ؟

وقتی مدارسی قادر به تامین معلمان اصلی برای دانش آموزان خود نیستند چرا تابلوی هیات امنایی بر سر درب آنها الصاق می شود؟ وقتی آن مدرسه از تامین معلم عاجز است ،چه انتظاری می توان از ارتقای کیفیت آموزشی آن داشت و چرا اقدام به مطالبه وجوه از اولیاء میکند؟

واقعا دوگانگی رفتاری و حاکمیت مطلق فرهنگ مادی بر برخی مدارس آنها را از شکل و مضمون معنوی وشان ومنزلت تاریخی آن، که بیاد داریم خارج کرده است…مسولان آموزش وپرورش اهواز نباید از اطلاق عنوان دکه های آموزشی به بعضی مدارس از سوی شهروندان برنجند.

علی عبدالخانی
روزنامه سرآغاز
یکشنبه نوزدهم مهرماه139