حجت الاسلام فیاضی :مقام ها باید براساس شایسته سالاری واگذار شود،چیزی که همه می گویند و در عمل به آن پایبند نیستند

ترک حرام کردن نوعی ذکر خداست.انسان های باتقوا وقتی وسوسه شیطان به دل آنها راه پیدا می کند ،شاید به سمت گناه بروند اما وقتی می فهمند برمی گردند .و این در اثر ذکر و یاد مداوم خدای متعال است .« يا ايّها الّذين امنوا اذكرا الله ذكراً كثيراً ، و سبّحوه بكرهً و اصيلاً ؛ اي كساني كه ايمان آورده‌ايد خدا را بسيار ياد كنيد و صبح و شام او را تسبيح نماييد.«احزاب ، 41 و 42» به گزارش خبرنگار عصر ما ،حجت الاسلام و المسلمین فیاضی استاد حوزه علمیه قم در ادامه سلسله مباحث اخلاقی خود پیرامون تاثیر یاد خدا بر روح و روان آدمی و عزت بخشیدن به او با بیان آیاتی از کلام الله مجید و همچنین احادیث ائمه اطهار به تبیین فقر ذاتی انسان به خدا پرداخت.

حجت الاسلام فیاضی گفت: انسان از نظر قرآن ، موجودی است با دو بعد روح و جسم، که سراسر وجودش را فقر و نیازمندی فرا گرفته و در همه امور به خالق خود یعنی “غنی بالذات” محتاج است.البته فقر مالی و مادی گاهی دست و پای انسان را می ببندد و حتی براساس حدیث مولا علی (ع) باعث و موجب کفر می گردد.فقر دست و پای انسان را می بندد ،اگر انسان قدرت اقتصادی نداشته باشد زبانش بسته می شود .لذا در اینجا منظور ما فقر ذاتی به خداست همان فقری که حضرت علی (ع) می گوید : الفقر فخری.  خداوند در قرآن می فرماید:”ای مردم شما همگی به سوی خدا محتاجید و تنها اوست که بی نیاز ستوده شده است دامنه این نیازمندی تنها به امور مادی و دنیوی محدود نمی شود بلکه در مسائل معنوی و اخروی، این نیازمندی به اوج و غایت خود می رسد.خدای هستی بخش به انسان قدرت و توانایی و اراده و اختیار بخشیده تا اسباب سعادت دنیا و آخرت خویش را فراهم سازد. آنچه ما در ظاهر می بینیم، این است که انسان با اختیار و اراده و با تلاش و پشتکار خود به امور دنیوی خویش رسیدگی می کند، اما باید به این نکته نیز توجه داشت که، همه اسباب و علل و نعمات و مواهب موجود در عالم هستی و حتی قدرت برخورداری از این نعمات از ناحیه ذات پاک خداوند است و انسان برای رسیدن به کمال و سعادت اخروی، باید از احکام و تعالیم نورانی دین که توسط انبیاء آورده شده پیروی کند و از طریق بندگی و عبودیت خداوند و پرورش روح تقوا و معنویت و پرهیزکاری ، به ذات خداوند تقرب جوید. پس فقر و احتیاج در ذات انسان است و تنها او است که بی نیاز مطلق است.انسان با تلاش برای رفع نیازهای خود و معرفت بیشتر نسبت به جایگاه خویش در عالم هستی به شناخت بیشتر خالق نائل می شود و این به توجه و روی آوردن به غنی بالذات و هستی بخش عالم می انجامد و نتیجه آن افزایش ایمان و ارتقاء درجات معنوی و اخروی و اخلاص در عبادت و بندگی خداوند است.

وی به تاثیر عبادت و ذکر خدا بر روان و روح آدمی اشاره و افزود:اثر و فایده عبادت که از آن به هدف و غرض فعل تعبیر می کنند، نباید با هدف فاعل، یعنی نیت و انگیزه انجام دهنده کار خلط شود و هیچ الزامی وجود ندارد که انگیزه فاعل، همان هدف فعل باشد.بهتر است فرق بین هدف فاعل و هدف فعل را با مثالی توضیح دهیم:فرض کنید که برای مریضی، دارویی مفید و شفا بخش است، اما مریض از خوردن آن استنکاف می کند، ولی این مریض برای پدرش%D