ویروس کورونا و سندرم کورونا
عبدالقادر سواری : کورونا یک ویروس است… ویروسی که من از آن چیز زیادی نمی‌دانم… فقط می‌دانم که مقاومت بالایی دارد… در فضای آزاد که ویروس‌های دیگر دوام نمی‌آورند ساعت‌ها دوام می‌آورد… دوران نهفتگی بالایی دارد… ممکن است روزها در اندام موجود زنده وجود داشته باشد و تکثیر شود بی آن‌که عوارضی نشان دهد… و […]
عبدالقادر سواری : کورونا یک ویروس است… ویروسی که من از آن چیز زیادی نمی‌دانم… فقط می‌دانم که مقاومت بالایی دارد… در فضای آزاد که ویروس‌های دیگر دوام نمی‌آورند ساعت‌ها دوام می‌آورد… دوران نهفتگی بالایی دارد… ممکن است روزها در اندام موجود زنده وجود داشته باشد و تکثیر شود بی آن‌که عوارضی نشان دهد… و می‌دانم که اندام‌های مختلف آدم را درگیر می‌کند… و در بدن‌هایی که درگیر ضعف‌ها و بیماری‌های دیگر هستند موجب مرگ می‌شوند…
کورونا اما یک سندرم است… سندرمی که در بعضی سیستم‌های سیاسی می‌توان آن را یافت… و منجر به رفتاری خاص می‌شود… وجه مشخصه‌ی نظام‌های سیاسی دچار سندرم کورونا عدم شفافیت است… نه چین و‌نه ایران به هیچ وجه دارای شفافیت نیستند… در هیچ سطحی… رسانه‌های آزاد در آن‌ها مذموم است و فیلترینگ در آن‌ها امری عادی… بازتاب رفتاری این سندرم را می‌توان در برخورد چین و ایران با بیماری کورونا مشاهده کرد… در چین نظام سیاسی حاکم یک ماه بر بیماری سرپوش گذاشت… و پزشکی که در شبکه‌های اجتماعی از کورونا حرف زده بود را به زور تهدید ساکت کرده بود… در ایران هم قراین می‌گویند که اعلام رسمی کورونا بعد از تلاشی یک‌ماهه در انکار موضوع انجام شده… در هر دو نظام سیاسی هم بهانه‌های کتمان، ایدئولوژیک بوده…
در نظام‌های سیاسی دارای سندرم کورونا، تلاش‌ها برای رویارویی با بحران، پسینی و بدون پلن خاصی است… پسینی است از این منظر که تا بحران به حد پیچیده‌ای نرسد دنبال حل آن نمی‌گردند… هم در چین و هم در ایران، نظام‌های سیاسی تا وقتی بحران در دوران نهفتگی بود در پی حل و کنترل آن بر نیامدند… و «بدون پلن خاص» از این حیث که استراتژی مشخص و تدوین شده‌ای برای برخورد با بحران نداشتند… در چین، دو یا سه بار شیوه‌ی شناسایی بیماران و برخورد با آن‌ها تغییر کرد… از قرنطینه‌ی بیمارستانی تا قرنطینه‌ی شهری تا قرنطینه‌ی خانگی… و هر کدام از این‌ها قدمی در تعمیق بحران داشتند… در ایران هم…
سندرم کورونا سبب شده است که نظم سیاسی در ایران و چین شباهت‌های فراوان به هم داشته باشد… وجه تمایز تاثیر این سندرم بر نظام سیاسی در ایران و چین اما در همان نکته‌ای است که در مورد ویروس کورونا صدق می‌کند… ویروس کورونا چه بسا در بدن‌های سالم، به مرگ نیانجامد… اما در بدن‌هایی که مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای باشند منجر به مرگ می‌شود… و سندرم کورونا در نظم‌های سیاسی که دچار بحران‌های زمینه ای دیگر هستند… سیستم سیاسی در چین این بحران‌ها را کمتر دارد و در ایران بسیار…
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰