اصلاح طلبی عرصهِ رویش هاست!

آنکه دارد می زید، و آنکه نازاست می خشکد! ـ حکومت ها و جوامع مختلفی در طول تاریخ مطرح شدند، و عده ای از آنان حتی در حد ناچیزی نام و نشانی از خود باقی بر جای نگذارند!.جوامعی که با استعانت از روحیهِ تغییر و تحول خواهانه، پیرامون خود و جهان شان را نشانه رفته و اصلاح نمودند. که اگر ادامه این روند محقق نمی شد، دیگر نمی توانستیم شاهد هیچ پویایی، تغییر و ماندگاری تاریخی برای ملتی یا حتی حکومتی باشیم!

به عبارتی میتوان گفت که اصلاح طلبی صومعه بدنیا آمدن ها و رویش هاست! چرا که استمرار جزء لاینفک هستی پدیده هاست، و ریزش ریشه در عدم اتحاد و انسجام دارد!.امروزه در عصر جدید این عوامل مانایی ملتها و حکومتها در حوزه اصلاح طلبی قابلیت عینی دارند و آنان همان استمداد جستن از عقلانیت، نسبی گرایی، باور به کار جمعی و تکثرگرایی و … دارد.که اتحاد و انسجام این عوامل می تواند باعث نضج گرفتن و تولد و رویش عناصر جدیدی در جوامع و حتی سیاست باشند، که ادامه آن جز از طریق فرآیند منطقی به بار نخواهد نشست.

همانگونه که در ایران بعد از طرح و بسط جریان اصلاحات بعد از سال ۷۶ تاکنون هر روز بر محبوبیت و ازدیاد آن در قشر تحصیلکردگان، زنان، جوانان و … افزوده می شود. گرچه کاستی هایی هم وجود داشته، اما نباید فراموش کرد که ملت ایران با تمام قومیتها و اقلیت های دینی و صنف ها، کاست ها و … خواهان ببار نشستن دموکراسی و قانون محوری بعد از ۱۵۰ سال و اندی از قانون مشروطیت تاکنون، عزم جزم کرده که در برابر دیگر طیف حکومتی، از آن پاسداری و حراست بکند!

آری این حراست را به تعبیری میتوان مراقبت نامید. مراقبت از رویش و بدنیا آمدن امید در دل مردم که امروزه جز از نگهداری از گفتمان و جریان اصلاحات ببار نخواهد نشست!.چرا که هم ظرف و هم خروجی آن امروزه ملاک ماندگاری برای آیندگان است، و نمی توان به صرف بدنیا آمدن و یا تولد، ظرف یا ریشه را قطع کرده و رها نمود!.که در آخر اصلاح طلبی هم وسیله و هم هدف، توامان با هم هستند!

هادی حزباوی