تفاوت تخریب چی ها و خط شکن ها در جبهه !

وظیفه بسیجی های تخریب چی تفاوت هایی با بسیجی های خط شکن داشت ، البته این تفاوت ها از نظر اینجانب که هم تجربه تخریب چی و هم خط شکن بودن را داشتم بنظر می رسید ، شاید تفاوت های دیگری نیز وجود داشته که از دید من پنهان مانده باشد. 

ولی بطور قطع می توان گفت کار تخریب چی ها در عملیات تخصصی تر بود. در عملیات ها تنها زمانی که نیاز به حضور تخریب چی ها بود ، آنها شرکت می کردند و در بعضی از عملیات ها که میدان مین و حصار دشمن وجود نداشت و یا عوارض طبیعی مانند رودخانه ، کوه های صعب العبور و باتلاق و نی زار در مسیر بود دیگر ضرورتی برای حضور تخریب چی ها در آن عملیات پیدا نمی شد ، شاید گاها به دلخواه برای رفع خطرهای احتمالی و وجود میدان مین در کنار خط شکن ها وارد عملیات می شدند ، در واقع یعنی این که خط شکن ها در همه عملیات ها حضور داشتند

ولی تخریب چی ها در صورت نیاز وارد عملیات می شدند. دیگر تفاوت این بود که نقطه پایان عملیات تخریب چی ها نقطه شروع خط شکن ها بود ، نقطه پایان تیم تخریب چی آخر میدان مین بود و بعد از آن به تعریض معبر و راه عبور در میدان می پرداختند تا خط شکن ها راحت تر بتوانند از معبر عبور کنند ، ولی کار خط شکن ها در پایان معبر تازه شروع می شد. بسیجی های خط شکن فقط در زمان شب و در عملیات حضور داشتند ، بعد از عملیات در مقرهایی که با خط فاصله زیادی داشت و از تیررس توپخانه و تجهیزات زرهی دشمن دور بود در حال تزکیه نفس و عبادت بودند ، درصورتی که بچه های تخریب چی علاوه بر شب عملیات در بقیه روزها نیز عملیات خنثی کردن مین در میدان های بجا مانده از دشمن بعثی را به عهده داشتند

و هر روز با خطر مواجه بودند و این کار برای بالا رفتن تجربه و مهارت شان در شب عملیات مفید و خوب بود. بدلیل اینکه بیشترین مدت حضور بنده در جبهه در قسمت واحد خنثی کردن مین (تخریب) بود ، تسلط بیشتری در این زمینه پیدا کرده بودم و طوری شده بود خنثی کردن و حضور در میدان مین در شب و روز برایم فرقی نمی کرد و در شب عملیات مشکل اصلی ما سنگرهای کمین دشمن بعثی بود که اگر در تیررس و دوربین های دید در شب آن ها قرار نمی گرفتیم و ما را شکار نمی کردند ، پاکسازی میدان کار سختی نبود و به راحتی آن را انجام می دادیم و می توان گفت دلهره ما در شب عملیات از مین های روبروی مان نبود ، چون خنثی و باز کردن چاشنی آن ها دیگر خطری نداشت و این تک تیر اندازهای کمین دشمن بود که باید حواس مان را جمع می کردیم که متوجه حضور ما نشوند و از بابت جمع آوری مین های فرش شده در معبر مشکل خاصی نبود.

زمان بابادی شوراب