راستی ما همه سرمایه و ثروت داریم ، پس چرا بدبختیم؟

مسئولین ذیربط اظهار می دارند که سازمان ها و کارخانجات متخلف را بابت خسارت های وارده به مردم ، جریمه می کنیم و پول آن به خزانه دولت واریز می شود. سئوال اینجاست که آیا خسارات وارده باید به کل مردم ایران پرداخت شود یا تنها به مردمی که در این جغرافیا از این وضعیت […]

مسئولین ذیربط اظهار می دارند که سازمان ها و کارخانجات متخلف را بابت خسارت های وارده به مردم ، جریمه می کنیم و پول آن به خزانه دولت واریز می شود. سئوال اینجاست که آیا خسارات وارده باید به کل مردم ایران پرداخت شود یا تنها به مردمی که در این جغرافیا از این وضعیت آلوده متضرر شده اند؟ ضمنا خسارت کوتاه شدن عمر این مردم را چطور باید جبران کرد؟ چرا باید اجازه داد تخلفی صورت گیرد که بعد بابت آن تخلف مجرم جریمه شود و در مقابل کار سخت و زیان آور باید زندگی سخت و زیان آوری را نیز برای این مردم جغرافیا تعریف کرد؟

همچنین چرا برای کمک به آسیب دیدگان به این زندگی سخت و زیان آور کمک هزینه دارو امکانات بیمارستانی خاص و بیمارستان های مجهز از محل همین خسارت ها پرداخت و احداث نمی گردد؟شاید پرداخت کمی از خسارت های وارده باعث شود مردم عمر کوتاه خود را با درد و رنج کمتری تحمل کنند! شاید در پاسخ گفته شود این طبیعت صنعت برای پیشرفت یک جامعه است ، مگر در دنیا از همین صنعت ها و کارخانجات احداث نشده است؟

چرا در آلمان که بزرگترین تولید کننده فولاد است این مشکلات وجود ندارد؟ چرا در آمریکا که بزرگترین تولید کننده نفت دنیاست از این اتفاقات نمی افتد؟چرا در روسیه که بزرگترین استخراج گاز در دنیا صورت می گیرد ، خبری از باران های مرگبار نیست؟چرا در برزیل و مصر که بیشتر مزارع نیشکر و تولید شکر را در خود جای دادند این معضل وجود ندارد؟ خوش بینانه ترین حالت این است که گفته شود مسئولین نظارتی استان علم و دانش این کار را ندارند که این در عقل نمی گنجد.

همدردی زمانی قابل پذیرش است که اتفاقی غیر عمد و ناخود آگاه صورت گرفته و راه برگشتی و جبران خسارتی برای آن نباشد ، نه مصیبت های دست ساز و کسانی که می توانند از انجام آن جلوگیری کنند و یا میزان آن را کاهش دهند ولی به دلیل ضعف در مدیریت یا برای حفظ جایگاه خود اهمال کاری کرده و ناحق را حق جلوه می دهند. شاید ما نیاز به همدردی نداشته باشیم ، همدرد ما کسی است که تلاش خود را کرده و کمکی از دست او بر نمی آید. همچنین احساس همدردی مسئولینی که با وجود سکونت در مرکز و استفاده از هوای پاک وظیفه قانونی و انسانی و شرعی خود که به آن سوگند خورده اند را انجام نمی دهند ، دردی از مردم دوا نکرده ، چرا که مدیریت ضعیف آنان موجب زندگی سخت و کوتاه این مردم شده است!

چرا نباید بخش عمده ایی از این جریمه در این جغرافیا هزینه شود و درصدی از درآمد این شرکت ها به پول دوا و درمان این قشر و این محدوده پرداخت نگردد؟ در چهار طرف شهر اهواز کارخانجات و کشت زارهای منبع تولید این آلودگی در این جغرافیا احداث شده است. سازمان محیط زیست چگونه مجوزهای زیست محیطی لازم برای این طرح را صادر نموده؟ چرا سازمان محیط زیست یکی از آیتم های موثر خود در دادن مجوز به کارخانجات که همان رعایت جهت وزش باد می باشد که در نحوه ی انتشار آلودگی پر اهمیت می باشد را درنظر نگرفته است.(باتوجه به اینکه در چهار طرف شهر اهواز بطور تقریبی کشت صنعت ها ، نیروگاه های برق ، شرکت های تولید و شکل دهنده فولاد ، جاه های نفت ، شرکت های لوله سازی و شرکت کربن بدون درنظر گرفتن آیتم وزش باد احداث شده اند) کلام آخر: راستی ما اینقدر سرمایه و ثروت داریم ، پس چرا بدبختیم؟

زمان بابادی شوراب

۹۵/۷/۳۰