سالانه ۳۶ هزار و ۵۰۰ نفر شهروند ایرانی در حوادث مختلف جان می بازند

معاون اجتماعی وزیر بهداشت،درمان و آموزش پزشکی گفت: هر سال ۳۶ هزار و ۵۰۰ نفر در حوادث مختلف کشور جان خود را از دست می دهند که ۱۶ هزار نفر آنها در تصادفات، سه هزار نفر در سوانح سوختگی است.محمد هادی ایازی روز شنبه در اجلاس ملی جامعه ایمن در سالن همایش های رازی افزود: ایجاد شهرها و مناطق ایمن برای اولین بار در سال ۱۹۸۹ از طرف سازمان بهداشت جهانی مطرح شد و ایران نیز به این جامعه پیوست و برخی شهرهای کشور از جمله زرند به این جامعه پیوستند اما در ادامه رعایت اصول جامعه ایمن در این شهرها ادامه نیافت.

وی گفت: مهمترین حادثه ای که در ایران به مرگ ایرانیان منجر می شود، تصادفات رانندگی است، حدود ۲۰ سال پیش هر سال ۲۷ هزار نفر در کشور در این نوع حوادث جان می باختند اما امروز با اینکه تعداد خودروها و موتورسیکلت ها سه برابر شده است، تعداد فوتی های تصادفات به ۱۶ هزار و ۵۰۰ نفر رسیده است اما هنوز هم زیاد است.ایازی افزود: سوختگی ها نیز از جمله حوادث مرگ آور در ایران است، هر سال سه هزار نفر در این حوادث فوت می شوند، ۳۰ هزار نفر بر اثر سوختگی در بیمارستان بستری می شوند و ۱۵۰ هزار نفر نیز به علت سوختگی به مراکز درمانی مراجعه می کنند.

وی ادامه داد: در حوادث رانندگی نیز هر سال حدود ۳۳۳ هزار مصدوم داریم که هر کدام از آنها حداقل ۵ روز بستری می شوند، بنابراین برای درمان آنها باید ۵ بیمارستان هزار تخت خوابی مختص تصادفی ها داشته باشیم که حدود ۷ درصد کل تخت های بیمارستانی کشور است.معاون اجتماعی وزیر بهداشت گفت: اورژانس کشور برای نجات مصدومان حوادث هر سال دو میلیون و ۸۰۰ بار ماموریت انجام می دهد در حالی که بسیاری از این حوادث قابل پیشگیری است.ایازی افزود: راه حل کنترل و کاهش حوادث در کشور، افزایش مشارکت مردم و افزایش مشارکت بین بخشی بین دستگاه های مسئول و توجه به آمارهای حوادث و برنامه ریزی و اجرای دقیق برنامه ها برای کاهش آمارهاست و البته باید رهبری واحدی برای مدیریت و پیشگیری از این حوادث داشته باشیم.وی ادامه داد: یک نمونه دیگر از حوادث آلودگی هوا و ریزگردهاست، سه سال پیش که برای اولین بار مسئله ریزگردها در اهواز اوج گرفت، در ۴۸ ساعت بعد از اولین بارندگی بیش از ۱۷ هزار نفر به مراکز درمانی مراجعه کردند که اصلا مرکز درمانی اهواز توان پاسخگویی به این جمعیت را نداشت و وضعیت بسیار نگران کننده ای بود که البته در سال های بعد با اقداماتی که انجام شد این تعداد کاهش یافت.