برای اهواز عزیزم! (قسمت ششم – هایدرانت)

هفته گذشته سفر سه‌روزه طبی به شیراز داشتیم که بر اساس آن یک مقایسه اجمالی از وضعیت مدیریت شهری ارائه شد. هدف صاحب این قلم از سلسله یادداشت‌های «برای اهواز عزیزم!» آشنایی‌زدایی و عادت زدایی از زندگی روزمره‌ی ما اهوازی‌ها است. عاداتی که چون تارعنکبوت به زندگی ما پیچیده و فکر می‌کنیم زندگی شهری مطلوب همین است که برای ما ساختند و به تعبیر صحیح‌تر ساختیم! معمولاً صاحبآن‌قدرت مدیریتی اعم از بوروکراتیک و دموکراتیک، در برابر نقد غیر مغرضانه و یا مصلحانه، منتقدان خود را در مرحله‌ی اول متهم به عدم آگاهی می‌کنند.

مثلاً می‌گویند: «متأسفانه در شهر اهواز همه خودشان را صاحب‌نظر در مسائل شهری می‌دانند و به‌راحتی حرف می‌زنند و می‌نویسند!» در مرحله‌ی دوم به خاطر اینکه منتقد را سر به نیست بکنند و در همان صفحه نگارشش محوش کنند می‌گویند: «ما اهوازی‌ها هویت شهری نداریم. این‌همه از شهر بد می‌نویسند، انگار هیچ چیز خوب در اهواز نیست. این انتقادها که اهدافش بر ما روشن است [تئوری معروف توطئه] جز اینکه مردم را به مهاجرت وادارد چه سودی دارد؟» البته مدیران اهوازی یا این روزها آن‌قدر مشغول انتخابات شورای شهر و دیگر مسائل هستند و به‌اصطلاح گوششان ازاین‌گونه نقدها پرشده! یا به صاحب این قلم حرمت گذاشتند و تاکنون محبت کردند که او را نوازش ننمودند! یا اساساً این‌گونه مطالب را چرت‌وپرت‌هایی تلقی می‌کنند که نوشته می‌شود و اگر در برابر آن‌ها عکس‌العملی نشان دهند، صاحب حق خواهند شد!

در ۵۳۷ کیلومتر آن‌طرف‌تر شیرهای آتش‌نشانی هایدرانت[۱] همان‌گونه که در عکسی که از یکی از این شیرهای آن‌ها در بلوار کریم‌خان زند گرفتم. سه نکته مشاهده می‌کنید: ۱) رنگ شیرهای آتش‌نشانی شیراز قرمز است. ۲) دوروبر شیرهای آتش‌نشانی شیراز آزاد است. ۳) فاصله با شیر آتش‌نشانی بعدی در شیراز طبق استانداردها رعایت شده است. (البته در عکس پیوست این یادداشت، شیر آتش‌نشانی بعدی دیده نمی‌شود ولی این‌جانب مشاهده کردم بافاصله نسبتاً مساوی در بلوار کریم‌خان زند جانمایی شدند) ۴) از همه مهم‌تر شیرهای آتش‌نشانی شیراز تابلوی راهنما دارند.

 

من پریروز سه خیابان سلمان فارسی (نادری)، خیابان امام خمینی و خیابان طالقانی حدفاصل دکتر شریعتی (سی متری) و آزادگان که هسته‌ی مرکزی شهر اهواز، بازار سنتی و مرکز تجمع هزاران نفر از مردم است را نگاه کردم.

 ۱) شیرهای آتش‌نشانی اهواز زردرنگ هستند. رنگ زرد فی‌نفسه نقص نیست. شیرهای آتش‌نشانی اهواز بر اساس استاندارد رنگ‌بندی شیرهای هایدرانت بر اساس استاندارد شماره ۲۹۱ NFPA (انجمن حفاظت از حریق امریکا) در کلاس B قرار می‌گیرند که رنگ آن‌ها نارنجی – زرد است و شیرهای آتش‌نشانی شیراز در کلاس c قرار می‌گیرند که رنگ آن‌ها قرمز است. تفاوت  این دورنگ در میزان آبدهی (ازنظر لیتر بر دقیقه L/min گالن بر دقیقه gpm) است. شیرهای آتش‌نشانی اهوازی از نوع شیرازی آن در کلاس بالاتری هستند که آبدهی آن‌ها بیشتر است.

۲) من برای عکس گرفتن از شیرهای آتش‌نشانی اهوازی از دکه‌داران و بساطی فروش‌ها خواهش کردم که اجازه دهند عکس بگیرم؛ چون ظاهراً محوطه‌ای شیرهای آتش‌نشانی در آن مستقرشده، در ملک آن‌ها قرارگرفته است!

۳) کل خیابان امام خمینی یک شیر آتش‌نشانی نبش شهید نظری پور داشت. خیابان دکتر شریعتی نبش شهید صدرالسادات یک شیر دیگر بود که در عکس ضمیمه این یادداشت دیده می‌شود و خیابان سلمان فارسی بین شریعتی و آزادگان حتی یک شیر آتش‌نشانی هم نبود. یک شیر هم در میدان آزادگان به سمت طالقانی دیدم.

۴) هیچ‌کدام از شیرهای آتش‌نشانی اهواز تابلوی راهنما نداشتند.

حالا اگر خدای‌ناکرده حادثه آتش‌سوزی شبیه پلاسکوی تهران در گوشه‌ای از این سه خیابان اهواز اتفاق بیفتد. آتش‌نشانان با چه لجستیکی عملیات اطفاء حریق را انجام دهند؟ اگر تأمین آب کافی که یکی از مواد ضروری عملیات اطفاء حریق است از طریق منابع شیرهای آتش‌نشانی هایدرانت خیابانی تأمین نگردد، چه مشکلاتی برای آنان و نهایتاً سرمایه‌های انسانی و مادی مردم ایجاد خواهد کرد؟ به نظر شما جامعه‌ی اهوازی ما برای کم کردن فاصله‌ی ۵۳۷ کیلومتری چه‌کار باید بکند؟

اهواز – لفته منصوری

 

 

 

لینک کانال تلگرام ” یادداشت های لفته منصوری”

https://t.me/joinchat/AAAAAD8Jw8pWoqS3PHtNBQ
پانویس:
[۱] – شیرهای آتش‌نشانی هایدرانت در شبکه پای زمینی و در فضای باز و خارج از ساختمان‌ها (در حاشیه خیابان‌ها و تقاطع) نصب می‌شوند. این شیرها دارای یک انشعاب اصلی به قطر ۴ اینچ و دو انشعاب به قطر ۲٫۵ اینچ می‌باشند. انشعاب اصلی برای اتصال لوله‌کشی به پمپ خودرو آتش‌نشانی می‌باشند که یا مستقیماً برای اطفاء حریق است (توسط شیر دوکوپلینگ) انشعابات فرعی برای اتصال شیلنگ‌های آتش‌نشانی به آن‌ها می‌باشد که آن تحت‌فشار شبکه آب شهری مستقیماً به حریق می‌باشد. افت فشار در این شیرها برای نوع دو خروجی ۲٫۵ اینچ با آبدهی ۲۵۰ گالن برابر با ۲ پوند بر اینچ مربع است. این شیرها در دو نوع ساخته می‌شوند: (Dry Barrel) در این نوع شیر آب در داخل بدنه شیر وجود ندارد و هرگاه شیر را باز کنند آب از لوله وارد بدنه می‌شود و وقتی شیر بسته می‌شود آب موجود در بدنه از طریق یک لوله تخلیه که در محل نشست لوله قرار دارد خارج می‌شود و بدین ترتیب شیر از خطر یخ‌زدگی مصون می‌ماند. (wet Barrel) نوع دیگر از این شیرها نوع مرطوب است که تمام شیر پر از آب است و برای مناطقی که یخ‌زدگی وجود ندارد مناسب است. منبع اینترنتی:
 http://www.firefighting-product.com/?p=104.