پزشکِ جامع الاضداد

حسن دادخواه : انسان ها آمیخته ای از سرشت های مورد نیاز برای زیست در میان اجتماع هستند. هر یک از این سرشت ها، پاسخگو و توانی برای بخشی از نیازهای فرد بشری است. انسان ها، به یاری سرشت های موجود در خویش، به طبیعت بیرونی واکنش نشان می دهند و گویی مکانیزم دفاعی هر […]

حسن دادخواه : انسان ها آمیخته ای از سرشت های مورد نیاز برای زیست در میان اجتماع هستند. هر یک از این سرشت ها، پاسخگو و توانی برای بخشی از نیازهای فرد بشری است. انسان ها، به یاری سرشت های موجود در خویش، به طبیعت بیرونی واکنش نشان می دهند و گویی مکانیزم دفاعی هر یک از افراد بشری، برساخته از همین سرشت هاست.

انسان متعادل بلکه متعالی، انسانی است که سرشت های خویش را در حد و اندازه نگه می دارد و با خودکنترلی، فرصت طغیان و سرکشی را از اسب چموش سرشت ها، سلب می کند و آن را در اختیار خویش قرار می دهد.

بر این پایه، هر یک از خصلت ها و سرشت های بشری، به مانند لبه تیغی است که اگر در خدمت گرفته نشود، دستان را زخمی می کند.”اخلاق” و “خودکنترلی”، به مانند نیرو و توانی است که انسان را قادر می سازد تا بتواند احساسات و سرشت های خویش را به نقطه تعادل و سازگاری برساند و بر همین مدار نگه دارد.

زنده یاد دکتر منوچهر دوایی پزشک و جراح و طبیبی حکیم بود که نه تنها در سخن بلکه در رفتار، نمونه انسان جامع اضداد بود که توانست به کمک دین و فرهنگ و اصول انسانیت، خود را به مرحله تعادل و تعالی برساند.ایشان در برهه ای هیجانی و پرشتاب، عهده دار اداره دانشگاه پرماجرایی می شود اما بجای تسلیم شدن به فضای حماسی و هیجانی، ریسمان خرد و اندیشه و انصاف و اعتدال را در دستان خود نگه می دارد و اینگونه از افزایش صدمات به نیروی انسانی دانشگاه جلوگیری می کند.

در همان زمان و برهه پر خطر، که دسته هایی از متخصصان به گوشه ای پناه برده و زندگانی خویش را حفظ می کردند، ایشان خود و خانواده را در صحنه جنگ تحمیلی در منطقه نگه داشت و خدمات بیمارستانی و رسیدگی به مجروحان کمک شایان توجه نمود.
در همین برهه پر ماجرا، ایشان همچون کشتی، در دریایی متلاطم، آرام و با وقار، موجب حفظ روحیه دیگران گردید.در اوج نیازمندی و فرصت استفاده و بهره گیری به نفع زندگی خصوصی و شخصی، خویش را وقف درمان بیماران نیازمند نمود.در دورانی که می توانست زبان به گلایه بگشاید و از ستم های وارده به خود، ناله کند، از مردم دوستی و مهربانی و شیرین سخنی فاصله نگرفت.اری ایشان طبیب حکیمی بودند که توانست جامع اضداد شود.