چراغ ها خاموش، چشمان روشن!

حسن دادخواه : من سال هایی بطور متناوب و متوالی، تنها یا به همراه دوستان به نماز جمعه اهواز می رفتم. حضور حضرت آیت الله موسوی جزایری به عنوان امام جمعه در سراسر دهه های گذشته، در کنار امامان جمعه موقت البته این مراسم را به کانونی برای طرح مشکلات جامعه و ضرورت ها و کاستی ها و بیان نکات آگاهی بخش مبدل کرده بود. با همه خرده گیری هایی که امثال من به عنوان یک دانشگاهی، گاهی نسبت به جنبه های مختلف این آیین روا می داشتند ولی با این وجود، دیدار دوستان و همگامی با آحاد مردم و شنیدن دغدغه های اجتماعی چنان جاذبه داشت که جنبه های انتقادی و کاستی های آن را نادیده یا عادی بدانیم.

همواره این انتقاد را داشتم که چرا مثلا رئیس دانشگاه، برای سخنرانی پیش از خطبه ها دعوت نمی شود و پرسش های از این قبیل و یا چرا گاهی سخنان اجتماعی و سیاسی به دور از رعایت بی طرفی در این آیین وحدت بخش به گوش می رسد؟ اما این پرسش ها، در برابر نکات و نقاط مثبت موجود در سخنان پیش از خطبه و در خطبه ها، چندان مهم نبود.سالیانی گذشت و با گذر زمان، وضعیت و شرایط جامعه و مردم اهواز دستخوش فراز و نشیب هایی شد. طبیعت و واقعیت اقتضا می کرد تا آیین نماز جمعه متناسب با نیازها و مقتضای حال جامعه، متحول و نو به نو شود چنانچه سودمندی آن ملموس و محسوس گردد. مردم دوست داشتند تا مثلا پدیده گرد و غبار و دیگر مشکلات شهری اهواز و انتظارات قانونی خویش را در آیینه خطبه های نماز مشاهده کنند…..

نسل ها یکی پس از دیگری دهه به دهه آمد و رفت ولی شکل و محتوای این آیین، بدون کوچکترین واکنش و تغییر همچنان به مسیر گذشته ادامه داد و اینگونه بود که میزان دلبندی دسته های از مردم به این آیین کم و کمتر گردید. افزون بر اینکه گاهی نیز تک جمله ها و موضع گیری های برخی امامان محترم جمعه در یکی از مراکز استان ها، موجب کدورت پنهان در دل های شهروندان می شد.

در آدینه اخیر، که امام جمعه اهواز، در حین خطبه ها، دستور می دهند تا چراغ های اضافی در محل نماز جمعه خاموش شود و اینگونه به پایین آمدن مصرف برق کمک شود، بازتاب رسانه ای پیدا کرد و مورد ستایش قرار گرفت. شاید در نگاه اول، این اقدام به لحاظ صرفه جویی در مصرف برق، چندان مهم و بزرگ نباشد ولی بازتاب خبری آن نشان دهنده فقدان نگاه و نگره های تازه و جدید و ابتکاری در حوزه برگزاری و بزرگداشت آیین های دینی است. مردم، همواره از آنچه سودمند و در جهت نفع و صلاح جامعه باشد، استقبال می کنند و پاس می دارند.

جامعه امروز ما نیازمند دیده شدن مواردی مهمتر از مشکلات و آسیب ها و کاستی هاست. مردم ایران و اهواز، دوست دارند تا نیازها و اقتضاهای آنان، در صدر خواسته ها و آرمان های مقامات عالی و مذهبی قرار گیرد.در شرایطی که خاموشی چراغ ها موجب روشنی چشمان مردم قانع و کم توقع می شود بی گمان اقدامات کارساز دیگر و ایجاد تغییر در نگره ها، مورد استقبال آنان قرار خواهد گرفت.