رسم غلط تیراندازی

ابراهیم شهولی : رسم غلط تیراندازی در مراسم عروسی و عزا، پدیده ی نوظهوری است که در بعضی از مناطق جنوبی کشور با ساختار اجتماعیِ قومی و قبیله ای رایج و مرسوم است و تاکنون حوادث ناگوار متعددی را رقم زده است اما همچنان شاهد ادامه ی آن هستیم. این رسم مذموم، چند سالی است […]

ابراهیم شهولی : رسم غلط تیراندازی در مراسم عروسی و عزا، پدیده ی نوظهوری است که در بعضی از مناطق جنوبی کشور با ساختار اجتماعیِ قومی و قبیله ای رایج و مرسوم است و تاکنون حوادث ناگوار متعددی را رقم زده است اما همچنان شاهد ادامه ی آن هستیم.

این رسم مذموم، چند سالی است که باعث سلب آسایش و امنیت مردم در مراسم های عروسی و عزا شده است و بیش از آنچه در قالب یک رسم غلط مطرح باشد باید به عنوان یک معضل و ناهنجاری اجتماعی در نظر گرفته شود تا برای علاج آن چاره ای اساسی اندیشیده شود.

اگر بخواهیم پیشینه و خاستگاه آن را بررسی کنیم باید گفت که ریشه در گذشته دارد. در قدیم الایام وقتی شخصیت بزرگی از دنیا می رفت، در مراسم تدفین، لول تفنگ ها را به صورت نمادین رو به پایین می گرفتند یعنی تفنگ هم در اندوه از دست رفتن این شخصیت بزرگ عزادار است. ولی این رسم، رفته رفته تغییر شکل داده و تبدیل به یک سرگرمی و نمایش هیجانی زودگذر برای نوجوانان و جوانان شده است. نوجوانان و جوانانی که منتظر فرصت مغتنمی مانند مراسم شادی یا عزا هستند تا با انواع و اقسام سلاح های شکاری و جنگی، اقدام به تیراندازی کنند و گاهی برای تهیه ی فشنگ و تیرهای جنگی هزینه های گزاف و چند ده میلیونی می پردازند!

عده ای از علاقمندان به این نمایش خطرناک، بدون توجه به امنیت جانی مردم این حرکت ناصواب را نوعی ارزش می دانند و به آن افتخار هم می کنند‌ ولی برخلاف تصورشان یک ضد ارزش بشمار می رود.از یک جهت می توان گفت این تیپ از افراد، مترصد فرصتی برای دیده شدن هستند. به عبارت دیگر در صدد مطرح کردن خود از این طریق هستند.

اگر اخبار رسانه ها را رصد کنیم می بینیم که اتفاقات و پیشامدهای غیرمنتظره ی زیادی بر اثر تیراندازی در مراسمات به وقوع پیوسته است که گزارش آن بطور مرتب در رسانه ها منعکس می شود. اما جای استعجاب است که عده ای تمایل ندارند از این رخدادهای تلخ درس عبرت بگیرند.

کسانی که اقدام به تیراندازی می کنند باید متوجه این موضوع مهم باشند که در بعضی از مراسم ها مانند مراسم عزا، افراد مسن و سالخورده ای شرکت می کنند که مبتلا به بیماری های اعصاب و روان، قلبی و شنوایی هستند که آلودگی صوتی و مرعوب شدن با صدای مهیب تیراندازی برایشان مضر است.

اگر مرتکبین به تیراندازی اهل تفکر باشند به این نکته پی خواهند برد که عزت و افتخار، نه فقط با تیراندازی در اجتماع تحصیل نمی شود بلکه بالعکس،‌ مورد سرزنش و قضاوت منفی دیگران نیز قرار خواهند گرفت. کسی که در پیشگاه مردم عزت و احترام دارد نیازی به نمایش ترقه بازی ندارد و کسی که فاقد جایگاه در جامعه است‌ با مستمسکی مثل تیراندازی و امثالهم صاحب عزت و منزلت نمی شود.مع الوصف، مسئله باید به صورت ریشه ی مورد بررسی قرار گیرد که مهم ترین گام آن فرهنگ سازی است.

لذا ضرورت دارد تا نخبگان، معتمدین، متنفذین، ریش سفیدان و بزرگان اقوام با برگزاری جلسات توجیهی، کمپین “نه به تیراندازی در مراسمات” را راه اندازی کنند و در ریشه کنی این رسم ناخوشایند مساعدت مضاعفی داشته باشند.البته مبتنی بر اخبار و گزارش های واصله اقدامات مثمر ثمری در این راستا در برخی از نقاط صورت گرفته است.به موازات فرهنگ سازی و راه اندازی کمپین، نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم باید قوانین سختگیرانه و بازدارنده ای در این خصوص تصویب کنند.

نکته ی مهم دیگر، نقش موثر نیروهای امنیتی و انتطامی است که باید در شناسایی متخلفین مصمم تر باشند و با هیچ کس مماشات نکنند.اگر به موازات فرهنگ سازی و راه اندازی “کمپین نه به تیراندازی،” دستگاه قضا نیز مجازات سختگیرانه و پشیمان کننده ای متناسب با این عمل مجرمانه در جهت بازدارندگی و تأدیب متخلفین اِعمال کند بدون تردید در بازه ی زمانی کوتاهی شاهد پاک شدن چهره ی جامعه از این رسم غلط خواهیم بود.