شاخه گلی با شمیم عشق و محبت

نزدیک به یک دهه است که بعنوان مدرس کار آموزشی می کنم ،حدود دو سال ارتباط ما مجازی بود…نکته مهم ورود نسل جدید اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد به دانشگاه است ،نسلی که هر کس بنا به تفسیر خود و با توجه به تغییرات بین نسلی برداشتی متفاوت و بعضاً ناامید کننده داشت ، اما من این نسل را نسلی جسور ،صریح و باهوش می بینم،نسلی که با تکنولوژی روز دنیا آشناست ،فیلم میبیند ،زبان می داند و البته گلایه مند از ندیده شدن…این نسل سرمایه ی انسانی- اجتماعی ما است که بایستی به آن اعتماد کرد، حرف اش را شنید،پای درد دل اش نشست و او را درک کرد.دانشجویان عزیزم آقای ساکی، خانم ها کعبی و مزرعه با شاخه گلی که شمیم محبت و عشق داشت مثل همیشه ابراز لطف کردند.نسلی چون آینه ، چون آب زلال که من به آنها بسیار امیدوار هستم ، و شک ندارم ایران با چنین فرزندانی جایگاه واقعی خود را خواهد یافت. “صبور سبز من ! ایران من /خانه آت آباد و جان مردمانت شاد/دلت را روشنایی ها فزون تر باد»

در این نشست با اهدا کتاب های مدیریت ارتباطات و مدیریت زندگی از این دانشجویان دانشگاه آزاد اهواز تشکر کرده و برای شأن آرزوی موفقیت کردم… زندی