بازگشایی مدارس و دانشگاه ها ، تصمیم گیری احساسی ، بدون پشتوانه خردمندانه

منصور کاووسی : هر چند روند فرسایشی دو و نیم ساله ی ویروس کرونا ، زیست بوم جدیدی در ابعاد مختلف زندگی مردم جهان و به پیروی از آن زندگی مردمان کشورمان ایجاد نموده است ، اما در هر برهه ای از زمان که تصمیم سازی و تصمیم گیری بدون تدبیر و نگرش علمی بوده است پیامدهای ویران گری برای ملت به دنبال داشته که جبران آن بخصوص در بعد از بین رفتن سرمایه های انسانی و اجتماعی غیر ممکن می باشد ، مثل ؛ درخواست پزشکان بدون مسولیت برای عدم واردات واکسن ، بازگشایی مدارس در دی ماه گذشته و….. .
در پایان موج پنجم کرونا ، تعداد فوتی ها که تا ۱۸ نفر در روز کاهش یافته آن هم بعد از روزهای سیاهی که تا ۶۰۰ کشتار در روز را رقم زده بود ، با یک تصمیم گیری بی خردانه و اظهارات غیر کارشناسی منجر به صدور مصوبه جهت بازگشایی مدارس گردید که با اوج گیری موج ششم کشتار تا ۲۰۰ نفر کشتار در روز هم افزایش یافت .بدون اینکه کسی مسولیت این ندانم کاری ها را بر عهده بگیرد .

مصوبه جدید بازگشایی مدارس و دانشگاه ها بر مبنای تصمیم گیری ستاد ملی کرونا ، باز هم بیانگر نوعی تصمیم گیری احساسی است و صرفا دلخوش به یکسری دستورات ملوکانه است که بخشی از آن ها قابلیت اجرایی شدن ، نداشته و ندارند.
به عنوان نمونه در جایگاه یک معلم با سابقه ی نزدیک به سه دهه تجربه تدریس در دانشگاه ها و مدارس مختلف با جرات می گویم بالغ بر ۸۰ درصد کلاس های درس فاقد « فن تهویه » بوده و حتی پنجره ها با پوشش تور فلزی بوده که جریان تهویه هوا را با مشکل مواجه می سازد. ضمن اینکه مناطق گرمسیری جنوب بدون سیستم سرمایشی و خنک کننده غیر قابل تحمل می باشند ،حال چگونه می توان در این کلاس ها کوچکترین دستورالعمل های بهداشتی را رعایت کرد ؟

چگونه در یک کلاس با ظرفیت ۳۰ تا ۴۰ نفر می توان فاصله اجتماعی ایجاد نمود ؟دانش آموزان بخصوص دانش آموزان مقطع ابتدایی ، چگونه می توانند ،حدود ۵ ساعت با دو ماسک در کلاس ها بنشینند ؟

وقتی استاندارد تعویض ماسک های سه لایه بعد از ۲ تا ۳ ساعت ، استفاده مداوم ، استفاده از ماسک های جایگزین می باشد ، چند درصد دانش آموزان قادر به تهیه روزانه ۴ تا ۶ ماسک می باشند به ویژه خانواده هایی که چند دانش آموز داشته و از لحاظ مالی در تنگنا می باشند ؟

باور کنید ، کمتر معلم و مدرسی است که از بازگشایی مدارس و دانشگاه ها خوشحال و خرسند نشود تا از این عالم برزخ تدریس مجازی و اجبار به پاسخگویی و سرویس دهی آموزشی بصورت ۲۴ ساعته رهایی یابد و از طرف دیگر همه نیک می دانیم که آسیب ها و پیامدهای منفی حاصل از تعطیلی فیزیکی مدارس و دانشگاه ها بالا ی دو سال ، غیر قابل محاسبه می باشد .

بحث بر این است که زمان در نظر گرفته شده ، جهت بازگشایی، زمان مناسبی نبوده و نیست و همین عدم نکته سنجی، نشان بارزی از تصمیم گیری عجولانه و احساسی متولیان تصمیم ساز و تصمیم گیر به دلایل زیر می باشد.

اول؛ به دلیل شروع تعطیلات نوروز و برداشته شدن محدودیت های کرونایی بعد از دو سال و نیم ، روند عادی انگاری گسترش ویروس کرونا در بین اکثریت مردم جلوه گر شد ، رعایت دستورالعمل های بهداشتی به کمترین سطح رسیده است که خود مؤید احتمال آلوده و ناقل بودن جمعیت کثیری است که با ازدحام دانش آموزان ، مجدد موجی ویران گر شکل خواهد گرفت .

دوم؛ طبق تجربه های گذشته ، زنجیره ی انسانی و تردد های بین شهری بیشترین نقش را در انتشار و گسترش این ویروس داشته است ، با توجه به بالا بودن آمار سفرهای نوروزی حداقل دو هفته برای رسیدن به آرامش و کاهش شدت انتقال ویروس، زمان نیاز می باشد ، بازگشایی مدارس و دانشگاه ها روز بعد از پایان تعطیلات هم دلیلی دیگر بر این تصمیم گیری عجولانه است

سوم ؛ با توجه به این که موج ششم کرونا و گسترش سویه امیکرون و درگیری جمعیت کودکان و نوجوانان و عدم پایان یافتن این مرحله ، استرس ، تنش و تعارضات شدیدی بر خانواده ها ، دانش آموزان و دانشجویان حاکم کرده ، در وضعیت تردید و دودلی برای تصمیم جهت آموزش حضوری قرار گرفته اند .

قبل از این که روزهای سیاه گذشته تکرار شوند ، مصوبه ی بازگشایی مدارس و دانشگاه ها از نظر مدیریت بحران ، نیازمند بازنگری و ایجاد تمهیدات لازم برای رسیدن به نتیجه ی مطلوب می باشد .