دانش بنیان را بد، گنگ و ناقص تعریف نکنید

عبدالرحمن نیک سرشت : چند گروه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی از بد تفسیری اطلاق دانش بنیان در بازار کار و سرمایه کمافی السابق نهایت سوء استفاده را می برند. بالاخص امروز بعد از سخنان مقام معظم رهبری به دنبال سود جویی و انحراف این مفهوم گرانسنگ هستند. صاحب این نوشتار به هیچ وجه، وقت و […]

عبدالرحمن نیک سرشت : چند گروه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی از بد تفسیری اطلاق دانش بنیان در بازار کار و سرمایه کمافی السابق نهایت سوء استفاده را می برند. بالاخص امروز بعد از سخنان مقام معظم رهبری به دنبال سود جویی و انحراف این مفهوم گرانسنگ هستند.

صاحب این نوشتار به هیچ وجه، وقت و ظرفیت این متن را صرف معرفی این چند گروه نمی کند. زیرا مردم در این چهل سال و اندی که از عمر انقلاب اسلامی می گذرد همه ی آنها را می شناسند و حتی می دانند چگونه و با چه ترفندهایی دست به مصادره آب و نان دار و انحراف ناجوانمردانه ی گفتمان های اقتصادی می زنند.

به هرحال صاحب این نوشتار بیشترین تلاش و اهتمام خود را مبتنی بر توضیح کارکردهای منظومه وار شرکت های دانش بنیان معطوف می دارد.

البته، تولید در شرکت های دانش بنیان باید تحت شرایط خاصی متناسب با مراعات چند آیتم، یعنی، کیفیت محصول، کاهش هزینه های تولید، توان رقابت در بازار و عرضه ی آن مبتنی بر پاسخگویی نیاز روز جامعه، برند سازی و گستره ی مشتریان خود استوار می سازند و بر انجام این مراحل تمرکز و برنامه ریزی می کنند به مثابه ی بهاری که با یک گل عیدش حلول نمی کند.

مثلا، تولید کالای استراتژیک با کیفیت مطلوبی که هزینه های تمام شده ی آن بالاتر از نوع مشابه ی موجود خود باشد ولی توان رقابت در بازار مصرف را ندارد پس نمی توان آن اطلاق دانش بنیان را بر آن نهاد و برعکس این قضیه نیز صدق می کند چنانچه اگر در روند تولید محصول نهایی دو مرحله ابتدایی کالا یعنی کیفیت محصول و کاهش قیمت تمام شده ی آن برطبق استاندار انجام شده ولی از حیث تجاری سازی و ارائه برند توان رقابت و عرضه در بازار نداشته باشد و چون این چرخه در منظومه ی خود دچار سکته و انقطاع می گردد پس نمی توان به آن واحدهای تولیدی لقب دانش بنیان داد چون در مرحله ی برندسازی دیر یا زود به مشکل برمی خورند.
البته، در ایران اسلامی بخاطر عبور از دوره ی فترت صنعتی و گذار از وضعیت شبه سرمایه داری تمرکز شرکت های دانش بنیان باید بر پاسخگویی بر روی حل بحران ها و کاربردی کردن آن دانش ها در زمینه رفع آلاینده ها، بهبود وضعیت سلامت و بهداشت محیط زیست معطوف گردد و در هر منطقه اولویت باید برحل مشکلات همان زیست بوم گردد.