عبدالعلی رو سفید است!

دکتر لفته منصوری : عبدالعلی اهل ندافیه و انسان منحصر به‌فردی بود. یعنی همه او را از دور می‌شناسند. خوش‌مشرب و خوش‌مرام و مبادی‌آداب و با همه فرق داشت! قبلا هر وقت عبدالعلی را می‌دیدیم با خنده و شوخی یک «مرگ» هم نثار «آمریکا» می‌کردیم! در مجموعه‌ی نامه‌هایی که از ۴۰ سال پیش از دوستان و عزیزانم نگهداری می‌کنم. نامه‌ای از دوران خدمت عبدالعلی (ابوماجد) حمید در سیستان و بلوچستان پیدا کردم که متعلق به ۳۷ سال پیش است؛ شاید کمتر کسی او را با این احساسات و آرزوهایی که در این نامه نوشته، دیده و شناخته باشد.

ابوماجد در این نامه آرزوی شهادت می‌کند. در این نامه از دنیا و آخرت می‌نویسد. در این نامه از شهیدان یاد می‌کند. در این نامه از عدم امکان درس خواندنش و حسرت دیدن دوستان می‌گوید.

من مدت زیادی بود که از ابوماجد خبر نداشتم. چند سال پیش زمانی که مدیرکل کتابخانه‌های عمومی خوزستان بودم، جناب آقای دکتر مقتدایی استاندار وقت خوزستان، یک همایشی برای مبارزه با اعتیاد جنب کتابخانه مرکزی استان خوزستان برپا کرد و عبدالعلی حمید را دیدم که *سازمان مردم نهاد (سمن)پیشگیری از آسیبهای اجتماعی(مواد مخدر و ایدز)* تشکیل داده بود و در این زمینه کارهای خیر و نیک زیادی کرده است.

عبدالعلی حمید روحیه‌ی باصفا و نیکوکارانه‌ای دارد. او هنوز در آسیاباد اهواز ساکن است و دلبستگی‌های خود را در خدمت به جامعه و خصوصا افراد آسیب‌پذیر حفظ کرده است. این انسان‌ها را فراموش نکنیم. انسان‌ها صفرویک نیستند! انسان‌ها دارای طیفی از علایق و دلبستگی‌ها هستند. او در عرصه‌ای صادقانه و نیکوکارانه کار می‌کند که امروز به یکی از مهمترین آسیب‌های جامعه‌ی ما تبدیل شده است!عبدالعلی رو سفید است.