قصیده الخیل

قصیده الخیل :الشاعر زامل ابو فاخر

*****************

یهل تنشد تأمّل و اصبر اشویَّه
الدَّهر هدَّم اقصور اکْبار مبنیّه

اُنظُر لدّهر اشلون خان اوْ جار
والمستعمر گبُل شو صار إستعمار
مثل اللّی شفتها اهناک یَم النّار
الها امگنطره او مشدوده العبیّه

الها امگنطره مرکوبه الاشراف
الموشایف جماعه ینشد امْن ِالشّاف
هاذا امن الدّهر یا ناس هَم انصاف
یذّون اللکْحیله الخاطر المیّه

یذّون اللکحیله البیها إلْغیره یوم اصیاح هیّه الْتحمی الدّیره
ترکبها الخانم بیدها البیره والْعَکّاس یعکسها علانیّه

خیّال اللکحیله إنْخاه اوْ حشمه
اومن بعد الحُمُر انخه ابوعَشْمَه
الخانم یِعِنْها اوْ بیدها الرّشمه ولاعنده یخی ابهای هَمّیّه

هذن الگال ربّک صافنات اجیاد
ترکبهِن ملوک اوهَم اماره امجاد
اسال کربلا شیابن لَبوالسّجاد
من شاطی الفرات یسقنه اُمّیّه

مو عَیبون لیک اتعِیب اعلیهن
هذنی البالحرایب ینزمط بیهن
الو تعرف قدرهن وانت راعیهن
ابحوافرهن غده المیدان بس عیّه

ابحوافرهن غده المیدان یوم اکراب
متهاب السّیوف اوزان أو نشّاب
ما تدری ابغوج احسین یوم انصاب
دم نحره یمسهه ابشعَر ناصیّه

ما تدری هذنی الیاخذن کل حِیف
او اهل البیت شالنهم ابْحَر اوْ صیف
هذن شالن احسین ابیوم ضرب السّیف والعباس طَر بیهن بنی میّه

هذنی الطاویه اُمهِن وابوها اریاح
او هد بیهن علی العدوان إبن اریاح
وابن ظاهر علیهن سوه کل اصّیاح
ذنی الْیطوَن الأیام یومیّه

أوصفلک وصف یا زین کل اخیول
اشما تگدر الحمره گود بیها او طول
والشگره امیره علْحَرب و تیول
والدهمات ادعم بیها جمعیّه

ما تدری الخِرِس منها اطلعَتْ وذنات
او ما تدری ابنسل سبّاح واشویمات
او ما تدری العجوز الربّت اکحیلات
او ما تدری العبیّه نسل شرکیّه

ما تدری ابنسل جدران صگلاوی
او ماتدری إلْیلْفه بِنِت جرجاوی
او ما ندری الْمِعْنَگ بِنِت حدراوی
مثل نسل العرب کلهِن اصولیّه

العرب تشهد لَهِن والمولی و السّاده
حلّالت مشاکل بیها هلْ عاده
یابن الناس إجنیها للقیاده او خل ترکَب علیها ارجال حربیّه

فرس اذیاب منهن لکْسُرَت تونس
فرس عنتر اختهن بالوغى تفرِس
یستافن احگوگ ابظلمه و بلا حِس
اُوْ جَنابک ذال مرکوب السّباهیّه

ما تدری الشّجاع ایرید خُوّانه
او ما تدری الکحیل ایرید میدانه
او ما تدری العَبِد یخدم ابمعلانه
وانت کل احد اتْرُکْبه السُّبِلیّه

ما تدری هذنی زینَه العربان
او ماتدری علیهِن جاسو النیشان
ما تدری الجناهِن بس عالی شان
والسلطان و اولاد الملوکیّه

های الْکربلا اتعنَّت إله الصّیوان
یم زینب بچَت و انْجمعت النّسوان
بطن البیت خیّر وَ ابْصَدر دیوان
والطارد عله النّوب قرطیّه

های اللّی التراهن لیله الظّلمه او های امْنِ الحلیب العِزْلَه الْعَشره
ابعالی الزّود تدفُر رویْها اتْغَیْره
واتفک السَّلف بیّام موزمیّه

وحگ اللّی نِزَل رحمه علی المخلوگ
بنات الرّیح هاذ العمل عیب ایلوگ
هذنی اللی شربهن من حلیب النّوگ
الراکبهن عباره راکب ابنیّه

اشما انشد ولا واحد عله الشّور
یسْبون الأصیله لیش هاذ الدّور
المشروطه اثْبِتَت بظهورهِن بزّور
وابحگهن اشهود البختیاریّه

(هذه القصیده قد نظمت فی زمن الشاه المقبور )